Op reis met aliens op zoek naar familie: Recensie van de emotionele indiegame Somerville

Somerville is de eerste indiegame van de Engelse studio Jumpship. Het verhaal gaat over een gewoon Amerikaans gezin dat op een avond geconfronteerd wordt met de invasie van mysterieuze aliens op aarde. We spelen als een man en proberen te ontsnappen met zijn vrouw, kleine kind en hond, maar de krachten zijn ongelijk en nu moeten we onze familieleden zien te vinden. En omdat het spel je niets vertelt, van het allereerste begin tot het allerlaatste, kun je je niet losrukken van de gang van zaken en probeer je antwoorden te vinden op vragen en erachter te komen wat er is gebeurd in dit emotionele verhaal. Het spel maakt vooral indruk met zijn low-poly visuals en je wilt constant screenshots maken van de locaties die we onderweg tegenkomen.

5 redenen om Somerville te kopen

• Je hebt een game nodig die emoties oproept en je betrokken maakt
• Je hebt nauwelijks vergelijkbare games gespeeld en je wilt iets nieuws proberen
• Je hebt nog nooit een spel gezien met een low-poly stijl
• Je hebt maar één avond om iets te voltooien
• Je houdt van de film Arrival of het boek The War of the Worlds van H.G. Wells.

3 redenen om Somerville niet te kopen

• Je bent op zoek naar een spel dat verder gaat dan Inside
• Je bent niet klaar om een 4-uur durend avontuur te kopen voor $30
• Je wilt geen spel waarbij je zelf het plot moet bedenken

Snelle overgang:

• Achtergrond: waarom was er zoveel aandacht voor het spel?
• Weer mysterieuze aliens, weer emotionele redding van je familie
• En hoe speel je het?
• Hoe zit het met optimalisatie, visuals en audio?
• Wat vond je niet leuk?
• Vijf dingen die je moet weten over Somerville

Achtergrond: waarom was er zoveel aandacht voor het spel?

De ontwikkeling van dit sciencefictionavontuur begon in 2014 als een persoonlijk project van Chris Olsen, maar het interessantste deel van het spel begon in 2016. Toen werden de eerste trailer en een build van het spel gepresenteerd om te laten zien dat het spel echt bestaat. Kort daarna verliet Dino Patti, de voormalige CEO en medeoprichter van Playdead, de studio die ons het iconische Limbo en Inside bracht, het team op zoek naar nieuwe "uitdagingen", zag het project van Chris en bood hem samenwerking aan. En in 2017 werd Jumpship geboren met meer dan 20 ontwikkelaars.

De eerste teaser trailer van het spel

Somerville werd in november 2022 uitgebracht op PC en Xbox One/Series en kreeg gemengde kritieken van spelers. En de aanwezigheid van Dino Patti in dit project had de grootste invloed op de beoordelingen. Mensen zaten onbewust te wachten op een game die Limbo en Inside samen zou overtreffen. Dit is zelfs terug te zien in de reacties onder de trailers, waar spelers schreven dat ze hoopten op een "meesterwerk" omdat de auteur van Limbo en Inside erbij betrokken was. Natuurlijk is het moeilijk om deze spellen niet te vergelijken, maar Somerville moet worden gezien als een apart spel dat niets gemeen heeft met de spellen van Playdead, afgezien van de algemene kenmerken. Dan krijg je totaal andere emoties van het project.

Natuurlijk was het niet zonder nadelen, zoals het gebrek aan intuïtieve momenten. En het einde van het spel zou wat korter en intenser gemaakt kunnen worden. Maar als je deze game niet met anderen vergelijkt en je erin verdiept, krijg je een goede game-ervaring die één avond van je leven zal verwateren.

Somerville komt op 31 augustus uit voor PlayStation 4/5. En hier heeft Jumpship twee ernstige nadelen verholpen die pc-spelers tijdens de release tegenkwamen: slechte optimalisatie en vreselijke toetsenbordbesturing. De ontwikkelaars zijn er ook in geslaagd om een aantal DualSense-functies te implementeren, wat de onderdompeling in het spel verbetert. Maar om te begrijpen of je het spel moet kopen, vertelt de redactie van gg je over alle belangrijke punten van Somerville die je moet weten.

Weer mysterieuze aliens, weer emotionele redding van je familie

Het spel begint zonder enige uitleg, met het beeld van een mysterieuze pilaar waar omheen een enorme flits is. Wat is deze pilaar? Wanneer heeft hij bestaan? Is het nu, in het verleden, of is het de toekomst? Somerville heeft veel van dit soort momenten, dus degenen die graag zelf verschillende theorieën opbouwen en geheimen onthullen, zullen deze presentatie van het verhaal leuk vinden.

Meteen nadat de paal wordt getoond, begint een scène waarin de auto naar zijn huis op het platteland rijdt. Hier maken we kennis met de familie waar het hoofdverhaal zich om afspeelt: een hond, een klein kind en een vrouw en man van ongeveer 30 jaar oud, maar we weten niet hoe ze heten. Na thuiskomst besluit het gezin tv te kijken, maar iedereen valt in slaap. De eerste die wakker wordt is de baby, die besluit naar de keuken te gaan op zoek naar avontuur, maar valt en maakt de hele familie wakker.

We beginnen te spelen als de echtgenoot en gaan naar de kelder om het eten van de hond te halen, maar plotseling horen we een grote explosie buiten het raam. We rennen met het gezin naar buiten en zien een vreemde buitenaardse paal onze tuin invliegen. De man gaat snel terug naar huis om alle benodigde spullen te pakken en met zijn gezin in de auto te stappen en te vluchten. Maar zodra ze de tuin weer opgaan, raakt de nieuwe paal de garage en brandt de auto af. De familie heeft geen andere keuze dan de auto te laten staan. De familie heeft geen andere optie dan zich te verstoppen in de kelder van het huis. Daar wacht hen echter ook een aantal "verrassingen".

Een vreemde man in een blauw pak breekt door het dak van het huis en schudt ons de hand. Als hij dichterbij komt, zendt hij een mysterieuze kracht op ons uit, sterft en we krijgen een black-out. Onze vrouw probeert ons weer bij bewustzijn te brengen, maar slaagt daar niet in, grijpt het kind en rent het huis uit, ons achterlatend om op de hond te passen.

Nadat hij bijkomt, wordt de hoofdpersoon wakker en realiseert hij zich dat de mysterieuze kracht die hij heeft ontvangen hem zal helpen om buitenaardse objecten te vernietigen met behulp van licht. Een van deze objecten bevindt zich in de kelder en blokkeert de uitgang van het huis. Met behulp van de lamp veranderen we het licht in een blauwe straal, vernietigen we de barrière en gaan we met de hond naar buiten.

Tijdens de 2-3 uur van het spel moeten we onze familie terugvinden, de vreemde slimme zwarte ballen ontmoeten die ons zullen helpen en erachter komen wat voor geheime man in een rood pak ons in de gaten houdt. Wie is hij? Is hij een vijand of een vriend? Zoals in elk avontuur moet je je uit allerlei complexe gevaren redden, moeilijke, emotionele en gespannen momenten doorstaan en je best doen om je familie terug te vinden.

Persoonlijk, als Oekraïner, deed het verhaal me denken aan een oorlog, wanneer op een dag je leven drastisch verandert, je overal explosies hoort, je ergens rook ziet, en het enige wat je nu wilt is je familie zien. Dus mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad, zullen een ander scala aan emoties uit het Somerville-verhaal halen. De game maakt je niet aan het huilen, maar doordat het verhaal kort is en maximaal vier uur duurt om te voltooien, met uitzondering van het laatste segment, houdt het je in spanning en speelt het handig met je gevoelens. Je bent hier bang, je moet snel beslissingen nemen, en nu kun je even uitrusten, en over een paar minuten zijn er nog meer problemen. Dus als je een emotionele speler bent die op zoek is naar een mysterieus verhaal voor 's avonds en toch de gebeurtenissen op het scherm zelf wilt analyseren, dan is Somerville iets voor jou.

De meest mysterieuze spelwereld

De oplossing die kan helpen om spelers aan te trekken voor een indiegame in plaats van een AAA-project, is intrige. Laten we echter terugkeren naar Limbo en Inside. Wat maakt ze memorabel? De mysterieuze sfeer. De video's van mensen die de verhaallijn van Inside analyseren, hebben miljoenen views geoogst omdat mensen zich aangetrokken voelen tot mysterie. En Somerville besluit hetzelfde te doen. Het spel lijkt je te willen vertellen: "Kijk eens hoe mysterieus ik ben". En het is verslavend, want ik speelde het spel zonder te pauzeren. En 's ochtends ging ik, net als duizenden andere gamers, naar YouTube om video's met verhaalanalyses te bekijken om het nog beter te begrijpen.

De hele tijd dat je speelt, stel je jezelf tientallen vragen: leeft onze familie nog, wat zijn die zwarte ballen, geven ze ons de kans om de aliens beter te verkennen, of is dit de droom van de hoofdpersoon? Het laatste deel van het spel wordt zo verwarrend dat het lijkt alsof je een spel speelt dat door Christopher Nolan is gemaakt. Voeg daar parallelle universums aan toe en je hersenen ontploffen. Wie weet wil je na het uitspelen van het spel ook wel een video opnemen met je theorie en duizenden views verzamelen? Daarom raad ik degenen die van ingewikkelde verhalen houden zeker aan om het Jumpship-project te bekijken.

Hoe speel je het?

De gameplay kan worden onderverdeeld in drie hoofdonderdelen: het verkennen van locaties, puzzels en ontmoetingen met tegenstanders. De meest vergelijkbare gameplay en verhaallijn hebben we gezien in de recente 2D-platformgame Planet of Lana. Om te begrijpen hoe conceptueel deze twee indiegames op elkaar lijken: ze worden zelfs als één bundel verkocht op Steam, hoewel ze verschillende uitgevers hebben.

De verkenning van locaties is hier meditatief, het spel jaagt je helemaal niet op en geeft je de kans om van de locaties te genieten en tientallen screenshots te maken. Er is niet eens een run-knop, dus als er geen vijanden of puzzels in het verschiet liggen, geniet je gewoon van het moment.

Puzzels vormen de basis van de hele Somerville-ervaring

Tussen het verkennen van locaties en het analyseren van de plot door, moet je verschillende puzzels oplossen. Ze zijn niet moeilijk en als je erover nadenkt, kun je ze allemaal voltooien zonder YouTube-hints. Bij de meeste puzzels moeten we onze vaardigheden met licht gebruiken. In het begin is er alleen blauw, dat objecten vernietigt, maar later krijgen we de tweede - rood. Het is nodig om deze objecten op speciale plaatsen te maken. Het helpt vooral als je ergens overheen moet klimmen. Soms hoef je bij puzzels helemaal geen vaardigheden te gebruiken. Je moet gewoon alles in de juiste volgorde doen. Het is moeilijk om meer te zeggen over dit aspect. De meest memorabele puzzels kan ik er niet uitpikken. Als je nauwelijks eerder soortgelijke spellen hebt gespeeld, dan zul je zelf iets bijzonders zien, maar als je de populairste platformers hebt gespeeld, dan zal Somerville niet in staat zijn om iets nieuws te bieden in dit aspect.

Kenmerken van de gameplay op PlayStation 5

Jumpship heeft de creatie van de PlayStation-versie van het spel zorgvuldig aangepakt. Op de pc klaagden spelers dat het simpelweg onmogelijk was om Somerville op het toetsenbord te spelen. Op de gamepad is er geen enkel probleem. Alles werkt soepel, het personage reageert direct op alle klikken en het besturen van het personage in dergelijke spellen met sticks is altijd prettiger dan met de "WASD"-knop op het toetsenbord. Dus zelfs als je het spel op een PC speelt, probeer het dan met een gamepad te doen.

Ik vond het erg leuk hoe ze sommige DualSense-technologieën hebben gebruikt. Als we het element van het vernietigen van objecten activeren, begint de gamepad blauw te gloeien. Als we het element van objecten maken activeren, gloeit het rood op. Dit bestaat al sinds de PS4, maar ik had de implementatie van adaptieve triggers in een indiegame niet verwacht. Dit is een apart pluspunt.

Als je het "blauwe" element gebruikt, wordt de linkertrigger bijna probleemloos ingedrukt en het geluid lijkt op de werking van een elektrische borstel. En als je het "rode" element moet gebruiken, moet je een beetje moeite doen om de rechtertrigger in te drukken en lijkt het geluid op het werk van een kleine perforator. Hoewel het in de video moeilijker is om het verschil in geluid en druk te zien. Je moet het zelf proberen. Ik heb niet de kans gehad om de PlayStation 4-versie te controleren, maar ik weet zeker dat het indicatielampje begint te branden, afhankelijk van het element, en dat het gepaard gaat met de standaardtrilling van de controller.

Hoe zit het met vijanden?

Om het spel afwisselender te maken, kun je op sommige plekken op aliens jagen. Aan het begin van het spel zien we ze niet eens, maar schijnen ze met een enorme straal vanaf hun schip op zoek naar ons en andere mensen. Om door deze gebieden te komen, hoef je je alleen maar te verstoppen achter stenen, boten, tenten en hekken.

Later zullen we robotische honden zien die het gebied scannen op mensen met hun rode laser en in staat zijn om ons met één schot te doden. Er zijn slechts twee mogelijke situaties met hen. De eerste is wanneer we ons voor ze moeten verstoppen en onopgemerkt moeten blijven. De tweede zijn de verhaallijnmomenten waarop ze ons opmerken en proberen in te halen. Ik vond de laatste het leukst, omdat het een beetje afwisseling in de gameplay brengt en je zo snel mogelijk moet handelen om in leven te blijven.

We mogen niet met ze vechten (behalve op sommige momenten, maar dat zijn spoilers). Daarom moet je altijd voorzichtig handelen en een paar stappen vooruit denken, want onze vijanden zijn behendig en als je 1-2 seconden stopt, zie je het laadscherm. Er zullen niet veel ontmoetingen met ze zijn, maar ze zijn genoeg om je bezig te houden. En terwijl in soortgelijke spellen, zoals Planet of Lana of Little Nightmares, sommige puzzels zijn gekoppeld aan vijanden, staan ze hier nog steeds los van alle opdrachten, wat een pluspunt is, want het voegt dynamiek toe aan het spel.

Een wereldverkenning die ideaal is voor liefhebbers van trofeeën

De ontwikkelaars zijn er zelfs in geslaagd om een verkenningselement aan de wereld toe te voegen. Er zijn mysterieuze tekeningen op verschillende locaties waarmee je je eigen theorie over de gebeurtenissen in het spel kunt creëren. Aan het begin vind je bijvoorbeeld een steen met een blauwe cirkel, een rood vierkant en een paarse driehoek. Sommige spelers zullen het helemaal missen en anderen zullen er niet over nadenken waarom het daar is, maar als je eenmaal de finale hebt bereikt, begrijp je meteen waarom we soms deze 3 kleuren te zien kregen. En als je niet rechtdoor rent, maar stopt en alles bekijkt, wordt het effect van onderdompeling in Somerville versterkt.

Je kunt soms ook geheime locaties vinden waar de eerder genoemde zwarte ballen zich bevinden. Dit heeft geen invloed op het verhaal, maar als je echt alles in het spel wilt zien, waarom dan niet?

Het spel is ook ideaal voor degenen die snel platina willen halen. Er zijn slechts 11 trofeeën in Somerville, en de meeste daarvan speel je vrij bij de eerste keer spelen. En als je iets gemist hebt, is het spel verdeeld in secties en subsecties, dus je kunt naar bijna elke locatie terugkeren zonder tijd te verspillen. De trofeeën zijn hier ook "mysterieus". Een van de zilveren trofeeën krijg je bijvoorbeeld als je vast komt te zitten in het toilet. Dus ren rond in het spel en raad in welk toilet je vast moet komen te zitten. Daarnaast hebben de auteurs 5 eindes toegevoegd, en elk einde is ook een trofee, maar voor elk einde is het genoeg om de laatste 2 hoofdstukken (en soms 1) te voltooien, dus alle 11 trofeeën kunnen op één dag worden vrijgespeeld.

Hoe zit het met optimalisatie, visuals en audio?

Tijdens de release was er veel commentaar op de optimalisatie van het spel. Spelers werden de hele speelperiode vergezeld door constante fps-dalingen en bevriezingen. Zijn hier problemen mee op de PS5? Nee. Alles werkt prima, behalve dat de fps een paar keer een seconde kon dalen tot 50-45. Dit gebeurde bij het schakelen tussen locaties en bij het spelen van de game. Dit gebeurde bij het wisselen tussen locaties en aan het begin van dynamische scènes. Tijdens de hele playthrough is het spel nooit gecrasht en er waren ook geen ernstige bugs. Slechts één keer kwam de hond vast te zitten in de texturen, maar bij het volgende checkpoint gaf het spel hem weer terug. Daarom gingen twee grote problemen van het spel: optimalisatie en besturing aan me voorbij, wat ook mijn indruk beïnvloedde. Ik kan niet zeggen hoe het spel op pc werkt, maar het grote voordeel is dat Xbox- en pc-bezitters Somerville op Game Pass kunnen spelen.

Op PlayStation 5 werkt het spel in twee modi: Performance (60 fps) en Visuals (30 fps).

Low-poly visuals zijn adembenemend

Visuals zijn het sterkste punt van de game. Als je aan het verhaal moet denken, laten de visuals van Somerville je genieten van het moment. De graphics zijn low-poly omdat het goedkoper en makkelijker is, maar deze stijl past zo goed bij Somerville. Toch zijn er niet veel games met zo'n visuele stijl, en dit is waar het Jumpship-project zich onderscheidt van de rest. De ontwikkelaars besloten ook om een korrelig effect op te leggen, een beeld te maken zoals in films met zwarte lijnen boven- en onderaan en de interface volledig te verwijderen. Al deze beslissingen hebben de ontwikkelaars alleen maar in de kaart gespeeld, want Somerville ziet er zo filmisch mogelijk uit. Als je graag mooie foto's maakt in games, weet je wat je moet doen.

De locaties zijn ook perfect in orde. Er is geen tekort aan plaatsen om te bezoeken: een ruim veld waar je een neergestort vliegtuig kunt zien; een dicht bos waar enkele bomen zijn omgevallen door explosies; een weg met honderden verlaten auto's; een rockfestival waar apparatuur en installaties niet op tijd zijn verwijderd; grotten waar robothonden op ons jagen; een vluchtelingenkamp met een deprimerende sfeer; een verlaten stad met een overlevende kerk, die symbool staat voor het feit dat je altijd een uitweg moet zoeken en meer. De meeste locaties hebben een donker palet, maar er zijn ook heldere plekken die vergezeld worden door de zonsondergang, waardoor het contrast wordt versterkt.

Sfeervolle locaties in de game

Dramatische composities

De soundtrack van het spel is gemaakt door de Franse componist Dominique Charpentier. Er zijn niet veel composities in het spel, maar ze zijn allemaal dramatisch, wat de emotionele toestand van de held versterkt. Het is extreem moeilijk voor hem, maar hij geeft niet op omdat hij de mensen wil zien van wie hij zoveel houdt. Zelfs het begin van het spel begint met een melancholische melodie die de sfeer van het spel bepaalt tot aan de eindcredits. Als je Somerville speelt als het buiten regent, dompelen het verhaal en de muziek je nog meer onder in de wereld van het spel en dan zit je een uur lang de thema's liefde, familie en of aliens echt mogelijk zijn in onze wereld te analyseren.

Wat vond je niet leuk?

Somerville heeft verschillende nadelen, en de belangrijkste heeft te maken met de puzzels. Het eerste nadeel is dat de gameplay niet altijd even intuïtief is. Aan het begin van het spel zien we bijvoorbeeld balen hooi in het veld, die je zelfs kunt pakken. Je nadert de eerste, pakt hem op en... je kunt er niets mee doen. Dit roept de vraag op: waarom hebben ze een handvat aan deze baal bevestigd en het is geel, wat erop wijst dat je interactie met het object moet hebben. Dan zie je de tweede baal en de situatie is hetzelfde. Het lijkt erop dat het spel je wil leren dat je hooibalen beter niet kunt aanraken. Maar als je de derde baal ziet, kun je erop reageren en wordt er een geheime locatie geopend. Maar waarom kon je niet op de eerste twee duwen, en ineens op de derde? Dit probleem werd opgemerkt door andere spelers, omdat het zelfs ervaren gamers in verwarring brengt.

Er was ook een moment waarop we op een object moesten klimmen dat was gemaakt met het rode element, maar het spel leerde ons niet dat we dat konden doen. Er stond alleen dat objecten konden worden gemaakt. En zelfs als je het gewenste object naderde, werd je niet verteld dat je erop kon klimmen. En het zou één ding zijn als er een geel lint overheen hing, dat vaak wordt gebruikt om de plek aan te geven waar je naartoe moet, maar op sommige locaties is er geen intuïtieve navigatie en is het goed als je het zelf raadt. Dus als dergelijke moeilijkheden zich voordoen voor mensen die meer dan 5 of 10 vergelijkbare spellen hebben gespeeld, dan zullen voor beginners bepaalde punten nog steeds problemen opleveren

Het tweede nadeel is het lange einde. De laatste twintig minuten van het spel rennen, rennen en nog eens rennen. Er zijn geen puzzels, geen ontmoetingen met vijanden of iets anders nieuws. Je hoeft alleen maar een paar beslissingen te nemen die het einde beïnvloeden, drie keer met hetzelfde object te spelen en dat is het. We moesten het terugbrengen tot tien minuten omdat de eindscène van het spel, vooral afhankelijk van welk einde je kiest, emotioneel is. Maar terwijl je een bepaalde tijd heen en weer rent, raak je verveeld en wil je gewoon zo snel mogelijk naar het doel.

Vijf dingen die je moet weten over Somerville

• Somerville is een emotioneel avontuur in een sciencefictionverpakking, waarin we een buitenaardse invasie moeten overleven en onze familieleden moeten vinden
• Een sfeervolle reis kan in slechts één avond worden voltooid
• Low-poly graphics onderscheiden het project van de rest
• Jumpship is erin geslaagd om een aantal DualSense-functies te implementeren die de onderdompeling in het spel verbeteren
• Somerville moet worden beschouwd als een origineel product om het scala aan emoties te krijgen dat de auteurs voor ogen hadden

Somerville
Genre.	Avontuur
Platformen.	PlayStation 4/5, Xbox One, Xbox X/S, PC
Aantal spelers	Voor één speler
Ontwikkelaar	Jumpship
Uitgever	Jumpship
Tijd om te voltooien	3-5 uur
Verschijningsdatum	15 november 2022 | 31 augustus 2023 voor PS 4/5

Ga dieper:

• Een plek voor ontwikkeling, dating en indiegames: fotoverslag van Games Gathering 2023 gameconferentie in Kiev
• Is het mogelijk om zelf een spel te maken en het op Steam te verkopen? Het verhaal van Ruslan "Ternox" Salikov en zijn spel STONKS-9800
• Het gekke leven van een duiker in een sushibar: Dave The Diver review - een avontuurlijke indiegame waar je dol op zult zijn
• Miyazaki's magische mix van sciencefiction en magie: een recensie van 2D-platformgame Planet of Lana
• Hendrik Lesser (ontwikkelaar van Death from Above): Ik wil Poetin, zijn vrienden en iedereen die deze oorlog steunt echt in het gezicht stompen