Suspense in een mijn op Mars: een recensie van de psychologische indiegame Fort Solis

Fort Solis is een eerste third-person psychologische sci-fi thrillergame van Fallen Leaf (ondersteund door Black Drakkar Games ). Het spel speelt zich af op een afgelegen mijnstation op Mars - Fort Solis. Op een dag gaat er een alarm af in het station en Jack, een gewone ingenieur, besluit uit te zoeken wat daar is gebeurd en gaat op onderzoek uit. Hij heeft echter geen idee wat hem daar te wachten staat. Het spel trekt de meeste aandacht met zijn sterrencast en visuals, die zijn gemaakt op de Unreal Engine 5.2-engine. Maar het is niet helemaal de game die de meeste gamers verwachten. fort Solis is voor 80% van de tijd een wandelsimulator, en niet iedereen zal genieten van dit soort gameplay. Het verhaal van het spel is echter zo intrigerend en meeslepend dat je na de eindcredits verschillende emoties in je hoofd zult ervaren: van "wow" tot "waar ging dat allemaal over?". En om te begrijpen of het de moeite waard is om de game te kopen, vertelt de redactie van gg je over alle belangrijke punten van Fort Solis die je moet weten.

5 redenen om Fort Solis te kopen:

• Stervolle cast onder leiding van Roger Clark en Troy Baker
• Prachtige beelden gemaakt op Unreal Engine 5.2
• Je wilt een filmische game spelen
• Je houdt van meditatieve games die je een gevoel van eenzaamheid geven
• Je droomt er al lang van om Mars te bezoeken

2 redenen om Fort Solis niet te kopen:

• Je bent niet bereid om $25 te betalen voor een verhaal van 4 uur
• Je houdt niet van "wandelsimulators".

Een snelle sprong:

• Backstory: waarom was er zoveel aandacht voor het spel?
• Wat als Arthur Morgan en Joel Miller elkaar op Mars zouden ontmoeten?
• Hoe speel je het?
• Hoe zit hetmet de optimalisatie, visuals en audio?
• Wat vond je niet leuk?
• Vijf dingen die je moet weten over Fort Solis

Backstory: waarom was er zoveel aandacht voor het spel?

Ondanks het feit dat Fallen Leaf een debuutgame is, zag het eruit alsof het was gemaakt door een van de meest ervaren studio's ter wereld (hoewel ze natuurlijk mensen hebben die al heel lang games maken, maar toch). Gamers werden meteen aangetrokken door het feit dat de hoofdrollen werden gespeeld door Roger Clark en Troy Baker. Eerstgenoemde speelde Arthur Morgan in de cultgame Red Dead Redemption 2. Spelers noemen Arthur vaak een van de beste mannelijke personages in videogames. Troy Baker staat bekend om vele rollen, niet alleen in games, maar zijn belangrijkste rol is Joel Miller uit The Last of Us-serie. Het enige wat je hier moet weten is dat de eerste The Last of Us door spelers werd verkozen tot de beste game van het afgelopen decennium, en The Last of Us Part II is de eerste game die meer dan 300 Game of the Year-prijzen heeft verzameld. En spelers begonnen te denken dat als zulke sterren uit de industrie betrokken waren bij het debuutproject van een kleine studio, er iets groots in de maak was.

1) Troy Baker, die Joel speelde in TLoU; 2) Roger Clark, die Arthur speelde in RDR 2 (afbeelding: BBC )

Het tweede punt is dat Fort Solis is gemaakt op Unreal Engine 5.2. Er zijn nog niet zoveel games uitgebracht op deze engine, dus als ontwikkelaars UE 5 minstens één keer noemen, krijgen ze hun aandacht. En wie van de spelers wil niet zien welke functies in deze engine zijn ingebouwd (Spoiler alert - grote functies).

De ontwikkelaars hebben ook actief verteld dat ze spelers een "verhalende ervaring willen geven die erop gericht is een verhaal te vertellen via een interactieve omgeving". In feite is Fort Solis ontworpen als een Netflix-serie met 4 afleveringen die in 1 avond kunnen worden voltooid. De ontwikkelaars lieten zich ook inspireren door projecten als Detroit: Become Human en The Quarry, waar veel aandacht wordt besteed aan het verhaal, evenals Dead Space. Er is maar één "maar".

Fort Solis is geen Dead Space of zelfs The Callisto Protocol. Dit is een spel dat eerst een verhaal wil vertellen, dus je zult dwalen en elke hoek verkennen, waarbij je soms wordt afgeleid door puzzels en actiescènes. Daarom zullen fans van dynamische gameplay of degenen die hebben gewacht op Dead Space 3.0 de game misschien helemaal niet leuk vinden. Als je echter niet in een van de twee categorieën valt en zorgvuldig rond Mars dwaalt en naar alle dialogen luistert, zal Fort Solis je een interessante spelervaring geven die echt lijkt op een meditatieve Netflix-serie.

De eerste trailer van de game gepresenteerd op Summer Game Fest 2022

Als Arthur Morgan en Joel Miller elkaar op Mars zouden ontmoeten

Mars, 2080. Ingenieur Jack Leary, hier gespeeld door Roger Clarke, en zijn assistente Jessica Appleton, gespeeld door Julia Brown, voeren reparaties uit op een faciliteit op Mars wanneer ze een alarm ontvangen van het station Fort Solis. Jack probeert twee keer contact op te nemen met het station, maar krijgt geen antwoord. Jessica is gealarmeerd, want iemand heeft het signaal aangezet, maar wil of kan niet antwoorden? Jack wordt te nieuwsgierig om te weten wat er aan de hand is, dus besluit hij naar het station te gaan in een gigantische jeep, die hier gebruikt wordt om zich over de planeet te verplaatsen.

Jack komt snel aan bij het station, maar door het alarm is het quarantaine protocol geactiveerd en nu zijn alle deuren en liften gesloten. De ingenieur heeft wat moeite, maar komt toch binnen in het station, dat op het eerste gezicht volkomen normaal is. Je kunt niet eens zien dat er hier iets aan de hand is, maar dat is voor nu. Jack begint het station te verkennen om het te leren kennen en houdt tegelijkertijd contact met Jessica. Dwalend door de gangen en kamers hebben de personages een logische vraag: "Waar is iedereen?". Later suggereert Jessica dat het goed zou zijn om de arts Wyatt Taylor te vinden, en Troy Baker werd als hem gecast.

Ongeveer een uur lang dwaalt Jack rond in het station en in die tijd vindt hij audio- en videodagboeken van de rest van de bemanning die hier woont (of woonde). Ze beschrijven wat ze doen, hun emoties, indrukken en ervaringen, maar er is niets verontrustends aan hun berichten. Jack en Jessica realiseren zich dat de plek waar Wyatt het meest waarschijnlijk is, de medische afdeling is. En hier beginnen de "verrassingen". In een van de kamers vindt Jack een doktersuniform bedekt met bloed, maar de dokter zelf is er niet. En met elke stap zijn er meer aanwijzingen dat er duidelijk iets mis is gegaan. Jack vindt bijvoorbeeld een van Wyatts videodagboeken, waarin hij aanvankelijk zegt dat alles goed gaat, maar aan het eind fluistert en zegt dat het slecht gaat. En als Jack op de medische afdeling komt, ziet hij sporen van vers bloed op de vloer en wordt de sfeer steeds gespannener.

Op weg naar de medische afdeling vindt Jack bloederige dingen en Wyatts verontrustende boodschap

De held vindt het dode lichaam van de bewaker en terwijl hij zichzelf kalmeert, meldt hij zich bij Jessica en onderzoekt het lichaam. Een paar seconden later ziet Jack dat iemand of iets in een gesloten pak de deur van de afdeling heeft gesloten en het ventilatiesysteem heeft uitgezet. Er begint een spannende en dynamische scène waarin Jack de afdeling probeert te verlaten, omdat hij zijn helm bij de ingang van het station heeft laten liggen en nu gewoon aan het stikken is. Natuurlijk weet hij te ontsnappen, maar nu realiseert hij zich dat hij het station niet kan verlaten. Hij moet uitzoeken wat hier aan de hand is. Tegelijkertijd zendt Jessica een noodsignaal uit zodat meer mensen hierheen kunnen komen, en het liefst met wapens. En terwijl ze onderweg zijn, zullen de helden de langste nacht van hun leven moeten overleven.

De komende 3 uur moeten we het station nog meer verkennen, spannende momenten doorstaan, ons leven redden en begrijpen wat er echt is gebeurd in Fort Solis Maar dat lukt alleen als we het tot de ochtend overleven.

Over het algemeen vond ik de plot van het spel goed. Het houdt je de hele tijd in spanning. Ik zou het geen horror willen noemen, maar je bent altijd op alles voorbereid. Het verhaal ontvouwt zich vooral goed in de laatste twee afleveringen: 3 і 4. Hier begint de puzzel vorm te krijgen en nu is er definitief geen weg meer terug, want je bent te ver gegaan met je speurdersvaardigheden en je moet er een eind aan maken.

En de laatste episode van het spel is 10/10. Op sommige plekken zat ik echt met open mond, want de game versnelt je, versnelt je en vliegt dan met een snelheid van 200 kilometer, en daar was je niet klaar voor.

Dus als je in games meer waarde hecht aan verhaal dan aan gameplay, en je wilt ook dat het plot lijkt op een ruimtepsychologisch detectiveverhaal, dan zul je Fort Solis leuk vinden. En ik hoop ooit een vervolg van dit verhaal te zien, want het spel lijkt te laten doorschemeren dat dit nog lang niet het einde is.

Charismatische personages met sterrenstemmen

Dit verhaal zou niet zo sfeervol zijn geworden zonder de acteurs. Roger Clarke heeft van Jack een personage gemaakt wiens emotionele toestand constant verandert. Eerst lijkt hij een naïeve oom die rustig naar een station reist. In het begin maakt hij grapjes, bespreekt hij actief iets en in het algemeen, welke problemen kan zo iemand hebben? Maar dan begint Jack in paniek te raken, te schreeuwen en alles uit te schelden. Uiteindelijk brengt Jack, gespeeld door Clarke, zijn emoties zo goed over dat je meeleeft met dit personage en tot het laatst wilt geloven dat hij zal slagen, dat hij zal overleven. Je wilt altijd als zo'n personage spelen, hij helpt je met zijn echte emoties op te gaan in de gebeurtenissen van het spel en je niet meer los te laten.

Maar mijn favoriet in dit verhaal is Wyatt, gespeeld door Baker. Hij is als de Joker in The Dark Knight. Hij kreeg de minste schermtijd van de hoofdpersonages, maar hij leidt de weg in deze gespannen dans. Hij is de enige die beslist wat er verder gebeurt en hoe iedereen hier beweegt. In het begin is hij een gewone dokter die niet erg memorabel is. Maar dan... Al deze emoties, ervaringen, tranen, noten van waanzin. Zoals altijd is Baker uniek. In 2023 bij The Game Awards moet hij zeker genomineerd worden voor Beste Acteerprestatie.

Ik wil ook Julia Brown noemen, die haar stem gaf aan Jessica Appleton. Dit personage was het minst besproken voor de release, maar ook zij deed het geweldig. Haar personage is zo koppig dat ze tot het bittere eind gaat. Ze maakt zich zorgen om Jack. Je kunt voelen dat ze goede vrienden zijn, en zelfs als ze grapjes begint te maken, besef je dat deze grapjes de angst verbergen om iemand te verliezen die dicht bij haar staat. En net als bij de andere personages wordt ze op het juiste moment emotioneel en versterkt ze de gebeurtenissen op het scherm. Het is me nog steeds een raadsel hoe de ontwikkelaars het voor elkaar hebben gekregen om al deze acteurs uit te nodigen voor hun debuutgame, maar dit trio heeft zo zijn best gedaan om dit verhaal zulke emoties mee te geven dat gamers zich het plot nog lang zullen herinneren.

Er zijn nog 5 andere secundaire personages. We zullen ze alleen zien en horen in audio- en videodagboeken. Hun belangrijkste taak is om de speler te helpen het mysterie van het station te ontrafelen. We zullen minder van hen op het scherm zien, meer van hen, maar iedereen gaat om met zijn rol. In het begin zijn ze allemaal zo kalm en praten ze over alles, maar later verandert hun stemming en begin je je zelfs een beetje zorgen te maken over sommigen van hen, omdat je denkt aan hoe hun lot is afgelopen en gelooft dat je ten minste één van hen levend zult ontmoeten.

Is er leven op Mars?

De wereld van het spel blijkt contrasterend te zijn. Aan de ene kant hebben we een spel dat je een gevoel van eenzaamheid geeft. Vooral in de tweede helft. Je dwaalt door de lege gangen van het station op zoek naar iets, maar vindt alleen je echo. Als je het station verlaat en "buiten" terechtkomt, wordt de situatie alleen maar erger. Op het oppervlak van Mars vind je alleen een storm, waar je nauwelijks je handen doorheen kunt zien, en ergens in de verte zie je enorme gebouwen waar de beste wetenschappers iets probeerden te onderzoeken en een werelddoorbraak te bewerkstelligen.

Maar hoe paradoxaal het nu ook klinkt, de wereld van het spel voelt levendig aan. Je gelooft dat hier mensen hebben geleefd. Als je naar een hut gaat, voelt die niet leeg aan. Sommige mensen hebben sportposters opgehangen, anderen hebben tijdens hun verblijf hun eigen kleine bibliotheek opgebouwd en weer anderen hebben een Rubiks kubus op tafel laten liggen zonder hem in elkaar te zetten. Als je in de opslagplaatsen kijkt, zie je dat ze vol liggen met voedsel, water en kleding. Naast de hutten, laboratoria en gangen is er ook een lounge met biljart, darts en pokerkaarten op tafel.

En hier hebben de ontwikkelaars niet gelogen. Het verhaal wordt echt verteld via een interactieve omgeving. De meeste voorwerpen kun je oppakken en verdraaien om de geschiedenis van deze wereld beter te begrijpen. Je kunt bijvoorbeeld verschillende bloempotten vinden die aan de bemanning zijn gegeven door Helen, omdat zij verantwoordelijk was voor de tuin. En sommige bloempotten hebben zelfs motiverende stickers van Helen zelf, die haar vrienden wilde aanmoedigen.

Het spel gaat je niet vertellen wat hier is gebeurd. Het biedt aan om het voor je te doen. Nadat je alle kamers hebt doorlopen en elk object hebt onderzocht, begrijp je alles (of de meeste dingen) zelf. En voor mij was dat een interessante spelervaring, omdat je absoluut alles wilt ontdekken om het verhaal zelf in elkaar te zetten. Ik heb niet eens gemerkt hoe ik de "Explore all locations" trofee heb gekregen. De spelwereld is hier zo interessant. Het belangrijkste is om niet verstrikt te raken in het verhaal, want dan wordt het moeilijk om de volgende gebeurtenissen te volgen.

En hoe speel je het?

Je zult veel moeten lopen. Daar is de belangrijkste gameplay op gebaseerd. De ontwikkelaars wilden een ervaring creëren die een verhaal vertelt. Ze vonden dat traditionelere spelmechanismen het verhaal, de thema's, de toon en het tempo waar ze naar streefden, zouden verstoren. Daarom heeft Fort Solis geen wapens, vijanden of iets anders zoals we gewend zijn in mysterieuze ruimtegames. Is dit een goede zaak? Waarschijnlijk wel. De ontwikkelaars van The Callisto Protocol hebben al geprobeerd om hun eigen Dead Space-analoog te maken, maar de 5 punten van spelers op Metacritic laten zien dat er geen wonder is gebeurd. Games moeten iets nieuws en interessants bieden. Natuurlijk, een shooter in de ruimte zou een veel breder publiek aanspreken, maar hebben we dat niet eerder gezien? Maar een meditatieve verkenning van een station waar alleen jij bent en honderden vragen in je hoofd, is interessanter. Als je voor Fort Solis een conventionele Call of Duty hebt gespeeld, kan het spel oninteressant overkomen. Probeer dus eerst andere "langzame" games te spelen om jezelf voor te bereiden.

Maar wat een filmische doorloop is het. Er is bijna geen interface in het spel. Er is alleen een speciaal apparaat op je hand waarmee je de kaart kunt openen, berichten kunt lezen en video's kunt bekijken - dat is alles. Er zijn geen indicatoren voor gezondheid, uithoudingsvermogen of andere indicatoren die de meesten van ons gewend zijn. Dit zorgt opnieuw voor een meeslepende ervaring wanneer je je personage, locatie en niets anders op het scherm ziet. Banaal gisten zou mij echter ook hebben verveeld, maar Fallen Leaf heeft een manier gevonden om de speler geïnteresseerd te houden.

1) Een analoog van een smartphone op de hand van de held, waar je de kaart kunt openen en gegevens kunt lezen of bekijken; 2) Het enige interface-element in de game is een minimalistische spot die laat zien waar je interactie mee kunt hebben

Verken elke hoek, elke kamer, alles wat je ziet

Zoals hierboven vermeld, heeft het spel genoeg objecten om mee te interageren, dus het is interessant om alles wat er is aan te raken, omdat het vaak het plot onthult. Er zijn bijvoorbeeld blauwe SD-kaarten met korte audiodagboeken van de bemanning. Er is ook een computer in de hutten en sommige kamers met een eigen analoog van het postkantoor, waar mensen met elkaar correspondeerden. Het interessantste hier zijn de videodagboeken. Meestal staan er 1-2 video's op één computer, die elk ongeveer een minuut duren, waarin iemand van de bemanning iets zegt. De meest memorabele video's zijn die waarin iemand huilt, schreeuwt, vraagt om terug te gaan naar de aarde omdat hij niet meer kan verdragen wat er op Mars gebeurt. Soms kun je notities vinden, die geven ook een beter inzicht in de situatie op het station.

1) Computers waar je het videodagboek kunt bekijken; 2) De mogelijkheid om de mail van een van de bemanningsleden te bekijken; 3) Na het activeren van de SD-kaart kun je de audio beluisteren.

Er zijn in totaal 122 van dit soort voorwerpen, maar ze zijn heel gemakkelijk te verzamelen. Als je de locaties zorgvuldig verkent en door alle deuren kijkt, zul je ze bijna allemaal verzamelen. Ik heb 121 voorwerpen verzameld en ben maar één videodagboek ergens kwijtgeraakt. Dit is de eerste keer dat ik zoveel extra voorwerpen heb verzameld zonder de hulp van YouTube. Daarom hebben de ontwikkelaars hun best gedaan om ervoor te zorgen dat je gemakkelijk alle bewijzen en berichten van de crew kunt verzamelen.

Er zijn ook verzamelobjecten. Er zijn 21 posters op het station. Ze zijn niet moeilijk te verzamelen. Het is me gelukt om ze allemaal te vinden, en het was bijna geen probleem. Ik moest alleen een keer goed zoeken in een donkere gang, en een andere keer was het in een open gebied waar het de hele tijd orkaan was. Het belangrijkste is dat de ontwikkelaars je niet "wurgen" met het verzamelen van items. 21 posters is iets meer dan 5 stuks per aflevering. En 122 crewopnames zijn niet moeilijker te verzamelen dan posters. Eén computer kan immers 5 berichten, 3 video's en één geluidsopname hebben. En dit is het soort verzamelen dat ik leuk vind in spellen, omdat je geen items hoeft te verzamelen om een andere trofee te krijgen. Je verzamelt ze omdat het het belangrijkste element van het spel is, dat hier organisch is toegevoegd.

Puzzels en QTE's om het leuker te maken

Soms krijg je in het spel kleine puzzels voorgeschoteld. Om op een bepaalde locatie te komen, heb je een resolutieniveau of een batterij nodig. In het begin hebben we 0 resolutieniveaus en het maximum is 5. Je moet dus nadenken hoe je andere resolutieniveaus krijgt of een batterij vindt, maar er is niets super ingewikkelds. Je zult zelden een afgesloten kluis tegenkomen. Er zal ergens op de locatie een code staan die je moet vinden en activeren. Dit is alleen een taak voor oplettendheid. Maar er is maar één volwaardige puzzel - tegen het einde van het spel. Je moet een beetje nadenken om te begrijpen hoe het moet werken. Ik zou 2-3 meer volwaardige puzzels hebben toegevoegd voor meer afwisseling, maar het is goed dat het spel daarnaast nog iets te doen heeft.

Tijdens de actiescènes zijn er QTE-momenten waarbij je snel op knoppen moet drukken. En deze scènes verhogen meteen je adrenalineniveau. Je loopt rond, en een seconde later moet je op de knoppen drukken om te versnellen zodat je niet doodgaat. De meeste van deze momenten komen aan het einde, maar ik zou ze graag door het hele spel zien, omdat het de meeste variatie toevoegt aan de gameplay van Fort Solis. Dit is een van de momenten waarop je op tijd op de knoppen moet drukken.

Hoe zit het met de optimalisatie, visuals en audio?

Ik heb de game op PlayStation 5 gespeeld en er waren wat kleine problemen met de optimalisatie. Op open locaties viel de fps af en toe weg. En aangezien de eerste locatie in het spel open is, begin je te denken dat het tot het einde zo zal zijn. Maar gelukkig houdt de game binnenshuis een stabiele 60 frames aan. Het enige is dat de fps het meest daalde voor de finale van het spel in een van de kamers in de botanische tuin. Het voelde alsof er maar 20 frames waren, maar het was een geïsoleerd incident. Hoewel de update van de eerste dag deze problemen zou moeten verhelpen, en de game overal 60 fps zal houden.

De ontwikkelaars moeten ook aandacht besteden aan texturen die in hun eigen dimensie leven. Er zijn een aantal bugs met hen, en het is onmogelijk om het niet op te merken. Er waren niet veel van dit soort momenten, maar toch is het beter om het voor de release op te lossen.

Ongelooflijk mooie Mars en aandacht voor kleine details

Als we de problemen met sommige texturen buiten beschouwing laten, zijn de visuals van Fort Solis een van de sterkste punten van het spel. Elk object is gedetailleerd en je wilt alles bekijken. Ik vond vooral de manier waarop de kostuums van de personages zijn gemaakt erg mooi. Al die riemen, karabijnen, gereedschap aan de riem, een helm met verschillende kleine details verdienen speciale lof. Het oppervlak van Mars is ook goed gedaan. Je kunt alle sporen van transport zien en als je naar de lampen kijkt, zie je het stof beter en er zijn genoeg van zulke kleine details. En het is allemaal gemaakt door een klein team. Daarom zijn de graphics nog indrukwekkender. In de juiste handen kan Unreal Engine 5.2 echt een realistisch, spannend en filmisch beeld neerzetten.

Gedetailleerd kostuum van het hoofdpersonage

Hoewel de verscheidenheid aan locaties niet groot is, is er, zoals we al vaker hebben gezegd, altijd wel iets te zien. Het oppervlak van Mars is bijzonder goed gedaan. Het is zowel fascinerend als angstaanjagend met zijn stilte en mysterie.

Mysterieus Mars en de stations die erop verborgen zijn

Audio die de gespannen sfeer van het spel versterkt

Er zijn helemaal geen problemen met de audio in het spel. De ontwikkelaars hebben ook aandacht besteed aan details. Als de held bijvoorbeeld loopt, slaan de karabijnen van tijd tot tijd tegen hem aan en dit zorgt voor een karakteristiek geluid. Als je door een geautomatiseerde deur gaat, is er ook een geluid te horen. Ze hebben zelfs het geluid opgenomen van een Rubik's kubus die wordt gedraaid. En de hele tijd spelen er gespannen melodieën op de achtergrond, die je niet laten vergeten dat je een mysterieuze zaak onderzoekt met verdwijningen en sterfgevallen.

Er zijn niet veel liedjes, maar het is de moeite waard om de belangrijkste te noemen. Het nummer "If You Let Me" is speciaal voor het spel geschreven door de Poolse zangeres Mary Komasa, en het klinkt op het moment dat het je het meest bijblijft in je hoofd, wat de emoties van het spel alleen maar versterkt.

Wat ik niet leuk vond

Er is maar één serieus minpunt in het spel - slecht geïmplementeerde kaartnavigatie. Door op R1 te drukken, krijgen we een kaart te zien met alle kamers en de gangen die ze verbinden. Er is zelfs een gele indicator op deze kaart die onze locatie aangeeft, maar er zijn een paar nuances. De gele indicator geeft niet altijd nauwkeurig onze locatie aan. Ik had een situatie waarin de indicator aangaf dat ik ver van het doel was, ik liep een paar meter en mijn indicator was precies naast het doel. Hoe werkt dit? Misschien wordt deze bug na de release opgelost, maar het was verwarrend. Of ik kreeg te zien dat ik door de ene gang liep, maar in werkelijkheid was het een heel andere gang en kwam ik op de verkeerde plek terecht. Fort Solis is ook verdeeld in verschillende niveaus, en als het spel je vraagt om de voorwaardelijke gang A af te gaan, kan dat op het derde niveau zijn en ben je op het tweede niveau, en hier zou het leuk zijn als het spel een hint zou geven dat je naar beneden of boven moet gaan. Aangezien we een spel met een minimale interface hebben, is het niet nodig om een route uit te stippelen, zoals in open-wereldspellen wordt gedaan. Ik wil gewoon dat de kaart eerlijk is en me de exacte locatie laat zien en aangeeft welk stationsniveau ik nodig heb - dat zou meer dan genoeg zijn. Over het algemeen zou het zelfs leuk zijn als de slechte navigatie op de kaart werd verklaard door het feit dat er vijandelijke EW op Mars is (elektronische oorlogsvoering - noot van de redacteur).

Maar de meeste navigatieproblemen ontstaan op het oppervlak van Mars, vooral voor de eerste keer als je de locatie van de gebouwen nog niet kent. Het zou leuk zijn als de ontwikkelaars de mogelijkheid toevoegden om een markering op het scherm weer te geven als je lang naar je doel op zoek bent. Sony deed dit bijvoorbeeld in The Last of Us en dat hielp enorm. Voor de rest zijn er geen grote nadelen als je een project wilt spelen waarbij je voornamelijk moet lopen.

Vijf dingen die je moet weten over Fort Solis

• Fort Solis is een psychologische thriller gemaakt in de stijl van een tv-serie
• Het spel heeft slechts 4 afleveringen en je kunt het gemakkelijk in een avond uitspelen
• De sterrencast geeft dit verhaal nog meer emoties
• Unreal Engine 5.2 laat je elk object van het station onderzoeken
• De ontwikkelaars hebben een meeslepende ervaring gecreëerd die je onderdompelt in de wereld van het spel en je motiveert om deze volledig te verkennen

Fort Solis
Genre	Sci-fi psychologische thriller
Platformen	PlayStation 5, PC
Aantal spelers	Voor één speler
Ontwikkelaar	Fallen Leaf, Black Drakkar Games
Uitgever	Beste dorpelingen
Tijd om te voltooien	3-5 uur
Verschijningsdatum	22 augustus 2023

Ga dieper:

• Een plek voor ontwikkeling, dating en indiegames: een fotoverslag van de gameconferentie Games Gathering 2023 in Kiev
• Is het mogelijk om een game te maken en op Steam te verkopen? Het verhaal van Ruslan "Ternox" Salikov en zijn spel STONKS-9800
• Hendrik Lesser (ontwikkelaar van Death from Above): Ik wil Poetin, zijn vrienden en iedereen die deze oorlog steunt echt slaan
• Het gekke leven van een duiker die in een sushibar werkt: Een recensie van Dave The Diver, een avontuurlijke indiegame waar je dol op zult zijn
• Op reis met aliens op zoek naar familie: Recensie van de emotionele indiegame Somerville