Stop nu: wat me irriteert aan smartphonefabrikanten

Collage. Bron: DALL-E

Natuurlijk zijn smartphones een uiterst nuttige menselijke uitvinding die een belangrijk onderdeel van ons bestaan is geworden, maar soms lijkt het wel of smartphonefabrikanten ons geduld actief op de proef stellen. Elk jaar beloven ze revoluties die slechts cosmetische reparaties blijken te zijn en marketingtermen als "kracht", "stijl" en "innovatie" hebben al lang geen betekenis meer. Nu zal ik je vertellen wat mij (en hopelijk jullie allemaal) precies kwaad maakt aan hun eindeloze beloftes en creatieve aanpak om het volgende apparaat te "verkopen".

1. Noem je schelpen geen besturingssystemen meer

Smartphonefabrikanten proberen ons ervan te overtuigen dat hun eigen shells meer zijn dan alleen een mooie interface voor Android. Bijvoorbeeld, al deze shells - OxygenOS, FuntouchOS, OriginOS, ColorOS - worden eigenlijk "besturingssystemen" genoemd door de fabrikanten. Maar laten we eerlijk zijn: het zijn gewoon uitbreidingen bovenop het gewone Android en ze maken gebruik van Google Mobile Services (GMS). Dat betekent zoeken, mail, kaarten en de app store. Huawei heeft het recht om zijn Harmony een besturingssysteem te noemen, hoewel het ook gerelateerd is aan Android en gebaseerd is op AOSP (Android Open Source Project).

Shells zijn zeker een belangrijk element dat helpt om een smartphone te onderscheiden van concurrenten. Ze voegen hun eigen widgets, pictogrammen en eigen functies toe, maar Android blijft de kern. Als fabrikanten het een "besturingssysteem" noemen, misleiden ze consumenten. Bovendien belasten deze shells het systeem vaak onnodig. Ingebouwde apps die niet verwijderd kunnen worden, in-app advertenties en het niet nakomen van beloftes over updates maken de frustratie alleen maar groter.

Dus, in plaats van Android een nieuwe naam te geven, kun je je beter richten op het gebruiksvriendelijk, snel en onopvallend maken van de schil. Consumenten zullen echte verbeteringen meer waarderen dan marketing gimmicks.

2. Stop met het gebruik van het woord "stijlvol"

Het woord "stijlvol" heeft al lang geen betekenis meer in de wereld van marketing in het algemeen en smartphones in het bijzonder. Elk apparaat, ongeacht het uiterlijk, wordt met dit woord beschreven in persberichten, presentaties en promotiemateriaal. Maar laten we eerlijk zijn: niet alles met een glanzende achterkant of metalen frame verdient dit predikaat.

Telefoonfabrikanten pushen "stijlvolle" toestellen met hetzelfde ontwerp dat jaar na jaar wordt herhaald. Het woord "stijlvol" is een lege marketingzin geworden die een compleet gebrek aan creativiteit verbergt. Een vierkant blok camera's? Dat is stijlvol. Een glanzende achterkant die vingerafdrukken verzamelt? Ook stijlvol. Materialen die er alleen op foto's duur uitzien? Laat me raden - weer stijlvol. Bovendien verklaart dit woord niet de echte mogelijkheden en zelfs het uiterlijk van het toestel. Waarom vertel je ons niet over iets uitzonderlijks? Is er geen uitzondering en is je toestel "hetzelfde als de concurrentie"? Dan spijt het me: echte stijl is wanneer de vorm in dienst staat van de functie, en die van jou is gewoon het zoveelste cliché. Hoe ga je je onderscheiden als je dezelfde clichés maakt als je concurrenten? We weten allemaal het antwoord - dat kun je niet!

3. Stop met alle verwerkers productief te noemen

Serieus, zo is het genoeg. Elke smartphone, van budget tot vlaggenschip, wordt voortdurend aangeprezen als "krachtig" en "productief". Maar wat betekent dit woord eigenlijk in de context van moderne telefoons? Niets anders dan de zoveelste marketingmantra. Immers, zelfs de zwakste chip voor het budgetsegment van vandaag kan basistaken aan zoals messengers, sociale media of video. Dus waarom blijven fabrikanten de loftrompet steken over elke processor?

Het is vooral belachelijk als het gaat om apparaten met de eenvoudigste chips die niet eens overweg kunnen met gemiddelde graphics in mobiele games. Je hebt nauwelijks genoeg kracht om tabbladen in een browser te openen zonder merkbare friezen, maar je bent natuurlijk wel "productief"! Zelfs in het vlaggenschipsegment verliest de term zijn betekenis: als iedereen dezelfde Snapdragon- of MediaTek-processors gebruikt, over welke unieke "kracht" kunnen we het dan nog hebben? Je nivelleert de perceptie van betekenis door dezelfde benamingen te gebruiken voor verschillende processorklassen. Als de processor in een smartphone van $100 en een van $1000 "productief" is, hoe moet een consument dan het verschil daartussen begrijpen? Het bestaat toch zeker wel?

Iets anders is het bekendmaken van details. Waarom bijvoorbeeld niet eerlijk zijn: "Onze processor is aangepast voor gaming dankzij ray tracing-ondersteuning die is geoptimaliseerd voor specifieke titels." Dit is transparant en helpt gebruikers te begrijpen wat ze precies kopen en wat ze kunnen verwachten.

4. Stop met de interface-update "vereenvoudiging" te noemen, waarom maakte je het eerder zo ingewikkeld?

Elke smartphonefabrikant zegt altijd twee dingen wanneer hij de interface van zijn toestel bijwerkt: "bugfixes" en "vereenvoudigde interface". Als je al tien jaar aan het "vereenvoudigen" bent, hoe ziet dat er dan in de praktijk uit? Ik zal het je vertellen - zoals de oude grap over de componist die in zijn aantekeningen schreef "sneller, sneller, zo snel mogelijk" en op de volgende pagina schreef "nog sneller". Natuurlijk evolueren besturingssystemen (hoewel we nu al 5 jaar alleen wat cosmetische updates zien die geen invloed meer hebben op de gebruikerservaring), ze voegen nieuwe functies toe en al die functies moeten op de een of andere manier worden georganiseerd in een interface. Zodat er iets is om later te "vereenvoudigen".

Dat wil zeggen, elk jaar zien we de grote ironie: iets wordt vereenvoudigd en tegelijkertijd wordt iets gecompliceerd zodat er volgend jaar iets is om te vereenvoudigen. Ik begrijp alles, maar misschien is het tijd om deze stewardess te begraven in de communicatie met consumenten en de aanpak van het uitleggen van je updates te veranderen? Want elke keer als je het hebt over vereenvoudigen en bugs verwijderen (en dit record is al jaren niet veranderd), heb ik een natuurlijke vraag: waarom heb je het de vorige keer zo ingewikkeld gemaakt en bugs gemaakt? Misschien is het beter om je interface nu niet te updaten, maar meteen te kijken of het vereenvoudigd kan worden. En het grondig te testen op bugs en stabiliteit?

Dus de volgende keer dat je ons "vereenvoudiging" belooft, denk dan aan het feit dat de gebruiker een duidelijke en stabiele interface wil. Wil je je met je interface onderscheiden van de concurrentie? Huur bruikbaarheidsexperts in en verberg alle nieuwe functies die slechts door 5% van de consumenten gebruikt zullen worden zo ver mogelijk weg - degenen die ze nodig hebben zullen ze toch wel vinden - en laat de rest van ons alleen met de belangrijkste dingen die te maken hebben met scherminstellingen of draadloze communicatie. En dan zal het echte, geen denkbeeldige "vereenvoudiging" zijn, smartphones zijn al lang commoditised en de meeste mensen willen daar niet zoeken en verkennen - laat dat maar over aan reviewers en enthousiastelingen.

5. Stop met alle schermen helder te noemen

Volgens smartphonefabrikanten is elk scherm een kunstwerk dat "indruk maakt met zijn helderheid". Het probleem is dat deze uitspraak jaar na jaar wordt gehoord, ongeacht hoe ver het scherm van een budgetmodel ook maar enigszins indrukwekkend is. Maar ze noemen het nog steeds "helder" en dit heeft de perceptie van dit woord, vrees ik, voor altijd gedevalueerd.

Beste fabrikanten, stop. Als je scherm zwak is, kun je beter je mond houden dan dit "heldere" woord nog een keer te herhalen. Ze zijn nu allemaal helder, als je ze vergelijkt met TFT-schermen uit 2010. Helderheid is geen universele indicator, het is genoeg om eerlijk de piekhelderheid in nits aan te geven (ja, ik weet dat dit cijfer onbegrijpelijk is voor de gemiddelde consument, maar het stelt je tenminste in staat om de prestaties van het ene scherm met het andere te vergelijken). En stop met iedereen te voeden met marketingnoodles. Er is altijd wel iets te vertellen over je beeldscherm naast helderheid - verversingssnelheid, HDR, kalibratie, contrast of aanpassing aan lichtomstandigheden. Richt je niet op alle woorden die relevant zijn voor beeldschermen, maar alleen op de woorden die jouw smartphone onderscheiden van andere in (dit is een belangrijke nuance) zijn prijscategorie. Dan is het veel duidelijker voor je publiek. En als je niets te zeggen hebt over het scherm, zeg dan iets anders (maar niet over de "stijlvolle" behuizing en niet over de "productieve" processor, zoals we allemaal weten).

6. Stop met het overal gebruiken van de term AI - je devalueert het

Kunstmatige intelligentie (AI) is ongetwijfeld een interessante en moderne technologie die ons leven al heeft veranderd en dat nog elke dag doet. Maar in de wereld van smartphones is deze term een universele marketingredder geworden. Een AI-camera, een AI-batterij, zelfs een AI-toetsenbord! Het lijkt erop dat fabrikanten morgen de LED van de camera een "slimme" en "AI-verbeterde" zaklamp zullen noemen.

De realiteit is heel anders. In de meeste gevallen is "AI" gewoon een reeks standaardalgoritmen die niet verschillen van de functies die al jaren beschikbaar zijn. Herkent je camera automatisch de scène en verhoogt hij de kleurverzadiging? Sorry, maar dat is geen kunstmatige intelligentie. Het is gewoon een set vooraf ingestelde modi. Batterijoptimalisatietechnologie op basis van je gebruik? Dit klinkt meer als data-analyse dan iets revolutionairs. Het spijt me, maar als een smartphone een app stopt die al een paar uur niet gebruikt is, wat heeft kunstmatige intelligentie daar dan mee te maken?

Het is nog vervelender als het woord "AI" alleen maar wordt gebruikt om gewicht te geven. Je ziet bijvoorbeeld een beschrijving van een nieuwe processor en daarin wordt "AI-versnelling" genoemd, terwijl de gebruiker geen enkele tastbare verbetering zal merken. Laten we eerlijk zijn: AI is een serieuze technologie die respect verdient. Het gebruiken als synoniem voor "cool" of "technisch geavanceerd" is een weg naar nergens. Als je apparaat echte AI-mogelijkheden heeft, zoals machine learning of andere automatiseringsfuncties, vertel het ons dan met specifieke informatie. Maar als het gewoon een marketingtruc is, laat AI dan met rust - het is al genoeg gedevalueerd. We zijn allemaal moe van beloftes dat het "ooit in de toekomst" zal werken.

7. Noem geen enkele functie meer een "technologie" met een eigen marketingnaam

Smartphonemakers blijven proberen om gewone functies te verbergen achter modewoorden om de illusie van uniciteit te creëren. Een stoomkamer voor het koelen van de processor wordt "HyperCool Technology", beeldverwerking 's nachts is "NightVision Pro" en gegevensbescherming door encryptie is "SecureGuard AI". Is dit een innovatie? Nee, dat is het niet. Het is gewoon een poging om standaardfuncties te laten lijken op iets exclusiefs, ook al hebben concurrenten dergelijke functies.

Het is vooral belachelijk wanneer dezelfde basistechnologie door elke fabrikant een "unieke" naam krijgt. Bijvoorbeeld algoritmes voor foto-optimalisatie - al deze voorwaardelijk "AI-Pixel Boost" en "UltraClear Image", maar de essentie is hetzelfde: een reeks frames worden gecombineerd tot één om details te verbeteren. Hetzelfde geldt voor koeling: bijna alle moderne apparaten gebruiken vergelijkbare oplossingen, maar elk apparaat voegt trots zijn eigen merknaam toe om het op een doorbraak te laten lijken.

Zulke trucs creëren de illusie van superioriteit waar die er niet is en verwarren gebruikers die de eigenschappen proberen te begrijpen. In plaats daarvan zouden fabrikanten eerlijk moeten uitleggen hoe de functies werken en hoe ze echt nuttig zijn. In plaats van begrip, krijgen we alleen een reeks modewoorden die neerkomen op één ding: "Hetzelfde als concurrenten, maar met een ander label".

8. Stop met het gebruiken van nietszeggende namen voor kleuren

"Kosmisch ultraviolet", "nachtelijke oceaan", "maanlicht stilte"... Het lijkt op een nieuw album met meditatieve muziek, maar in feite is het gewoon een generator van marketingnamen voor smartphonebehuizingskleuren. Fabrikanten zijn zo gebrand op het bedenken van pakkende namen dat de kleur zelf soms ondergeschikt wordt. "Dawn Mystic Green'? Het klinkt interessant, maar in werkelijkheid is het gewoon grijs met een lichte groene tint. "Mistig parelblauw'? Laten we het vertalen naar mensentaal: gewoon blauw.

Natuurlijk is het goed om creatief te klinken, maar als de naam van een kleur meer op een raadsel lijkt dan op een beschrijving, is het alleen maar verbijsterend. Bovendien worden zulke namen vaak alleen bedacht om de aandacht te vestigen op standaard kleuropties (zwart en grijs) die niet veel verschillen van eerdere modellen of concurrenten. Dit is vooral ironisch wanneer smartphones die vernoemd zijn naar de "maanverlichte nacht" gemaakt zijn van goedkope materialen die helemaal niet maanachtig aanvoelen. En de kleuren die er op de foto helder uitzien, blijken in het echt dof te zijn of verliezen hun uiterlijk na een paar maanden gebruik.

Het wordt dus tijd dat fabrikanten ophouden gebruikers in verwarring te brengen en kleuren gewoon noemen wat ze zijn. Laten we ophouden epitheta te gebruiken waar ze niet nodig zijn, er zijn normale, gewone en begrijpelijke kleuren: zwart, wit, groen, blauw. Want poëtische namen verzinnen voor kleuren is op zijn minst een verspilling van woorden en hoogstens een manier om ons aan het lachen te maken.

9. Stop met praten over "dunne" en "lichte" hoesjes

Smartphonefabrikanten hameren er nog steeds op dat hun toestellen ultradun en ongelooflijk licht zijn. Maar laten we eerlijk zijn: de race om dikte eindigde 15 jaar geleden (en zelfs toen leken ze nog niet op bakstenen). Alle smartphones zijn tegenwoordig even groot, dankzij grotere beeldschermen (wanneer heb je voor het laatst een diagonaal van minder dan 6 inch gezien?), en licht genoeg om het verschil ertussen niet te voelen.

Het is grappig dat het verschil tussen een "ultradunne" en een "gewone" smartphone vaak tienden van een millimeter is, wat onmogelijk te voelen is zonder een schuifmaat (en je moet ook weten waar je moet meten, want om de een of andere reden negeert iedereen het uitsteeksel van de camera-unit). Hetzelfde geldt voor het gewicht: 180 gram of 190 gram? Wie zal dit echt merken bij dagelijks gebruik? Het is ook ironisch dat hoe dunner een smartphone is, hoe waarschijnlijker het is dat de batterij "smelt" met de dikte.

En het belangrijkste is dat gewicht en dikte al lang standaard zijn voor de meeste modellen, en dat niemand er echt uitspringt in dit opzicht. Is je toestel een paar millimeter dunner dan de concurrentie? Geweldig, maar is het echt een "revolutie" om over te schreeuwen? En wat kan iemand vandaag echt voelen in het gebruik? Het verschil van een paar gram of millimeter is immers alleen te zien in technische documentatie, maar niet in het echte leven.

10. Stop met praten over een soort uitzonderlijke "autonomie"

Elk jaar kondigen smartphonefabrikanten vrolijk aan dat een nieuw model een "aanzienlijk langere batterijduur" heeft. Maar hier is de waarheid: de batterijduur van een apparaat hangt niet alleen af van de batterij, maar van veel factoren waar bedrijven liever over zwijgen. Dus als je te horen krijgt dat een smartphone "langer meegaat", betekent dat vaak maar één ding: je gebruikt hem spaarzaam, raakt hem bijna nooit aan.

De werkelijke levensduur van de batterij hangt af van drie belangrijke dingen: de helderheid van het scherm (en hoe lang je het gebruikt), de gegevensoverdracht en de activiteit van je apps. Als je de helderheid op maximaal zet en constant op sociale media surft of video's bekijkt via het mobiele internet, zal de batterij voor je ogen smelten, ongeacht de beweringen van de fabrikant. Daarnaast kan een groot aantal actieve applicaties die constant gegevens bijwerken op de achtergrond de lading sneller opeten dan je "powerbank" kunt zeggen.

En nu het meest interessante deel: een toename in batterijcapaciteit gaat meestal hand in hand met "vraatzuchtige" functies - van grotere en helderdere schermen tot krachtigere processors. Dus zelfs met "grotere" batterijen blijft de gebruikstijd ongeveer hetzelfde als bij een drie jaar oud model.

De onderste regel

We leven in een tijdperk waarin smartphones zo functioneel zijn geworden dat zelfs budgetmodellen aan de meeste van onze dagelijkse behoeften kunnen voldoen. Maar fabrikanten komen nog steeds hardnekkig met marketinggimmicks en proberen oude oplossingen in een nieuwe verpakking te verkopen. Shells die besturingssystemen worden genoemd, overdreven pretentieuze namen voor functies en kleuren, mythische beloften van autonomie en "revolutie" waar er geen is - dit alles lijkt vaak op een poging om het oog te verblinden in plaats van echte waarde te bieden.

Denken ze echt dat consumenten nog steeds bereid zijn om elke belofte te geloven? Of hebben we eindelijk een punt bereikt waarop eerlijkheid en transparantie in de communicatie met consumenten belangrijker worden dan goed verpakte clichés?