De cyberpunk die we verdienen: Impressies van Phantom Liberty - een verhaallijnuitbreiding voor Cyberpunk 2077

Phantom Liberty is de eerste en laatste verhaallijnuitbreiding voor Cyberpunk 2077. We hebben een nieuw gebied van Knight City ontdekt - Dogtown, waar we een spionagethrillerverhaal, charismatische personages, verschillende activiteiten en belangrijke vernieuwingen vinden die met de 2.0-update voor de hoofdgame zijn gekomen. Vanaf de eerste minuten dompelt de uitbreiding je onder in de gebeurtenissen en laat je niet meer los tot het einde. Je hebt meteen vragen in je hoofd, maar tegen de achtergrond van dynamische gebeurtenissen heb je geen tijd om naar antwoorden te zoeken, maar later veranderen de vragen in je hoofd in wroeging, waarbij je niet zeker weet of je echt het juiste hebt gedaan, maar je begrijpt zeker dat vrijheid in de wereld van het spel bedrieglijk is. En dankzij de 10-20 uur speeltijd heeft het spel gewoon geen tijd om te vervelen, en we hebben de DLC waarvan ik wil zeggen: "Dit is mijn add-on van het jaar". De gg-redactie heeft de gevaarlijke Kennel verkend en zal haar indrukken met je delen om je te helpen begrijpen of Phantom Liberty het kopen waard is.

5 redenen om Phantom Liberty te kopen:

• Je mist intense gameverhalen
• Je hebt Cyberpunk 2077 al meerdere keren uitgespeeld en je wilt nieuwe locaties, personages en wapens
• Je houdt van spellen waarbij het einde van het verhaal afhangt van jouw beslissingen
• Je houdt van films/games over spionnen
• De add-on biedt een nieuw gebied, wapens, personages en opdrachten die 20 uur duren.

1 reden om Phantom Liberty niet te kopen:

• Je hebt Cyberpunk 2077 niet gespeeld en bent dat ook niet van plan

Snel vooruitspoelen:

• Een spionagethriller met drama, innerlijke demonen en politieke spelletjes
• Hoe speel je het?
• Hoe zit het met optimalisatie, visuals en audio?
• Wat we niet leuk vonden
• Vijf dingen die je moet weten over Phantom Liberty

Een spionagethriller met drama, innerlijke demonen en politieke spelletjes

Het verhaal van Phantom Liberty begint na de tweede akte van Cyberpunk 2077. We krijgen een telefoontje van een mysterieus meisje genaamd Solovia (Songbird), die ons vertelt dat we haar moeten ontmoeten bij de grens met de Kennels, een afgesloten en gevaarlijk gebied van de stad. Wanneer je Solovia ontmoet, besef je meteen dat ze heel wat trucjes achter de hand heeft, en het belangrijkste is dat ze de hoofdpersoon kan helpen. Maar nu is er een kleine nuance: het schip van de president van de Nieuwe Verenigde Staten van Amerika staat op het punt om boven de stad neer te storten. Het zou geweldig zijn als we haar konden redden, want Solovya werkt voor haar en vraagt om redding, en wie anders dan wij moeten er nog een avontuur aangaan?

Vervolgens moeten we samen met de president in de ogen van de dood kijken, de problemen van de Kennel aanpakken, nieuwe personages ontmoeten, ons eigen spionageteam samenstellen, begrijpen welke trauma's uit het verleden elk van de aanwezigen niet toestaan om verder te leven en, het allerbelangrijkste, een keuze maken die het lot van andere mensen en dat van ons zal bepalen. Voor de release dacht ik dat we zoiets als Mission: Impossible zouden krijgen, maar dan in het Cyberpunk-universum. CD Projekt Red heeft echter een belangrijk detail voor ons verborgen gehouden: ten eerste is dit een verhaal over mensen. Het is een verhaal over hun levens, een verhaal over vriendschap, een verhaal over keuzes, maar heeft dit leven eigenlijk wel een keuze, of is het allemaal een illusie?

Doordat we maar 12 hoofdmissies hebben, is de plot intens. De meeste opdrachten zijn interessant en gedenkwaardig. De ontwikkelaars rekken de timing niet kunstmatig op en dat is een groot pluspunt. Op sommige plekken vond ik het verhaal van Phantom Liberty beter dan het hoofdverhaal van Cyberpunk 2077, omdat de gebeurtenissen in een stroomversnelling raken, we ons in een onbekende richting haasten, we dan even pauzeren en later als een ruimteschip in een wervelwind van gebeurtenissen vliegen en het onmogelijk is om te stoppen. Als je dus houdt van games met een interessant, ingewikkeld, soms triest verhaal dat je tijd niet in beslag neemt om compleet overbodige taken uit te voeren, dan is Phantom Liberty de moeite waard om uit te proberen. Persoonlijk zat ik bij de eindcredits met een gevoel van leegte en kan ik de DLC-gebeurtenissen nog steeds niet loslaten, en ik heb de laatste tijd zelden zulke emoties ervaren bij games, dus ik kan niet anders dan CD Projekt RED prijzen (hoewel ik ze later zal moeten uitschelden, maar ik kan niet zonder).

Personages die ik me nog lang zal herinneren

Hoe gaaf het verhaal ook is, het werkt niet zonder interessante personages, en Phantom Liberty heeft het allemaal. Ik wil graag geheim agent Solomon Reed noemen, gespeeld door Idris Elba. Hoewel hij soms een clichématige volwassene is die alles heeft meegemaakt in de ambtenarij, wil je hem begrijpen. Waarom is hij zo? Wat gaat er om in zijn hoofd? Waarom wil hij de dingen op deze manier doen en niet op die manier? Ja, soms speelt hij zijn eigen geheime spelletjes en vertelt hij ons niet alles, maar je leert hem beter kennen en wilt nu al samen met hem een belangrijke missie uitvoeren, zo boeiend is Idris' charisma.

We mogen Solovya ook niet vergeten. Dit personage speelt nog meer geheime spelletjes dan Solomon. Maar zij is het die ons kan bieden waar we al zo lang naar op zoek zijn. Het is aan jou of je haar vertrouwt of niet. Toch is dit een interessant personage dat op de rand van de wanhoop staat en gewoon uit deze wereld wil ontsnappen. En ondanks al het wantrouwen voel je sympathie voor haar. En je voelt hetzelfde voor Solomon, en dat maakt het verhaal nog beter als je twee kanten hebt om sympathie voor te hebben en er één moet kiezen. In mijn geval, want er zijn 4 eindes in DLC, had ik zo'n medelijden met Solovya dat ik terugga naar de laatste missie en ga kijken hoe het scenario zich anders zou hebben ontwikkeld.

En waar zonder Johnny Silverhand. Keanu Reeves is, zoals altijd, op de top van zijn kunnen. En hoewel er niet zo veel van hem te zien is in de uitbreiding als in de hoofdgame, leren we wel iets interessants over zijn vorige leven en is elke keer dat Johnny op het scherm verschijnt een grappige zin of een reden om na te denken over wat we aan het doen zijn. Zijn gezicht is trouwens veranderd en nu ziet Johnny er bruter en realistischer uit, en zulke veranderingen zijn alleen maar goed voor het spel.

We moeten het ook hebben over de secundaire personages. Soms zijn ze in games niet goed, maar niet in Phantom Liberty. De meeste personages zijn interessant, ook al komen ze maar in één opdracht voor, en niet eens in een verplichte, en sommige van hen zul je je nog wel een tijdje herinneren. En de andere hoofdpersonages in dit verhaal bleken best goed te zijn, maar ik kan je niet alles vertellen.

De Kennel - een cloaca van armoede en banditisme

Een paar woorden over de Kennels. Het is een wijk die erg contrasteert met de rest van Knight City. Een aparte factie van de Barghest heeft hier de macht gegrepen, de ingang geblokkeerd en nu is het een stad in een stad. Het lijkt vaag op wat we zagen in Batman Arkham City. Er lopen mensen rond die geen goed leven hebben en proberen te overleven, en constante schietpartijen op de wegen zijn aan de orde van de dag. Maar tegelijkertijd zijn er genoeg plekken waar mensen op één avond miljoenen euro's uitgeven. Zo oneerlijk is cyberpunk. Hoewel er nog steeds locaties zijn waar mensen normaal proberen te leven en zelfs gezellige hoekjes creëren. Ik zou niet zeggen dat ik erg onder de indruk was van Psarnya, maar het is klein en dat is zijn voordeel. Je kunt meestal van punt A naar punt B komen, zelfs zonder vervoer. Alles ligt dicht bij elkaar, wat ook zorgt voor een concentratie van inhoud. Het maken van een nieuw district van deze grootte is een zeer goede beslissing, want niemand heeft baat bij extra gebouwen, locaties en honderden vraagtekens met kisten.

Hoe speel je het?

In wezen is Phantom Liberty hetzelfde als Cyberpunk 2077. Maar als je het spel voor het laatst hebt gespeeld in 2020-2021, staan je vele verrassingen te wachten, maar eerst moeten we je vertellen wat de uitbreiding te bieden heeft. Naast de verhaallijn-campagne zijn er 10 extra taken en 10 contracten. De opdrachten zijn langer geworden en na het voltooien van sommige opdrachten krijgen we een queeste die het verhaal van het personage dat we hebben gered compleet maakt. Hoewel ik de extra opdrachten het leukst vond. In een ervan krijgen we bijvoorbeeld een flashback van een van de personages, waarin we als kolonel spelen die alles in de Kennel beheert. Of je komt een opdracht tegen waarin een man begint te geloven dat hij een beroemde actrice is en we deze echte actrice moeten vinden om hem ervan te overtuigen dat er iets mis is met hem. En we hebben uitbreidingen waarbij er genoeg extra content is, maar het voelt niet alsof er te veel is. Het is tenslotte beter om maar 10 interessante opdrachten te doen dan 30 met een banaal "haal en geef".

De add-on heeft ook een andere optionele activiteit toegevoegd - ladingen die in de buurt worden gedropt. Aangezien de Kennel praktisch is afgesneden van de rest van Knight City, worden wapens en andere voorwerpen hier verkregen door vracht te droppen vanuit een drone die je kunt meenemen. Als je een zoem in de lucht hoort, kijk dan omhoog en zie de rode rook - daar is de lading. Maar in 90% van de gevallen wordt het al bewaakt door bandieten, dus je moet met ze afrekenen, de vracht openen en pakken wat je wilt. Er zijn oneindig veel van deze ladingen in het spel. Na 8 ladingen ben ik gestopt met het verzamelen ervan, maar aan het begin van het spel is dit de beste kans om gratis nieuwe wapens en verschillende modifiers te krijgen, waar je tot 10 minuten aan kunt spenderen.

Wat is er nieuw in update 2.0?

Een week voor de release van Phantom Liberty ontving Cyberpunk 2077 een grote update 2.0, die een aantal elementen van het spel veranderde. Om ze stuk voor stuk te bespreken zou een apart artikel nodig zijn, dus ik zal kort de belangrijkste noemen die van invloed zijn op het uitbreidingspakket.

• Je kunt vanuit een auto schieten. Of je doet het met je eigen kleine wapens, of je koopt (of vindt) een auto met machinegeweren en granaatwerpers en wordt de koning van de weg. Autorijden in het spel is nog steeds niet erg comfortabel (alleen een motorfiets redt je), maar nu kun je de straten van Night City verwoesten zonder je voertuig te verlaten.
• Kleren geven geen indicatoren. Nu is het een "cosmetisch" element dat alleen het uiterlijk van het personage beïnvloedt. Degenen die graag op zoek gingen naar unieke kostuums die je sterker maakten, zullen deze verandering niet leuk vinden.
• Beperkingen op implantaten. Nu heeft elk cyberimplantaat zijn eigen aantal "punten". Een beenimplantaat kost bijvoorbeeld 20 punten, en je hebt 80 van de 90 mogelijke punten gebruikt, dan kun je het niet installeren. Je moet je personage upgraden om meer implantaten te krijgen, maar als je de limiet overschrijdt, krijgt je personage negatieve effecten en wordt het spel moeilijker.
• Herontworpen skill tree. Eindelijk is de skill tree duidelijker en beter geworden, want voorheen was het een van de slechtste elementen van het spel. We hebben ook een extra tak toegevoegd: relikwieën. Er zijn kisten verspreid in de Kennel die je moet openen om een relikwie te krijgen. Dit geeft toegang tot nieuwe superkrachten. De zwakke punten van vijanden worden bijvoorbeeld gemarkeerd of je kunt voor een seconde onzichtbaar worden om het slagveld te verlaten. Er zijn niet veel van deze superkrachten, maar ze zijn genoeg om de gameplay gevarieerd te maken.

1) Geüpdatete skill tree; 2) Nieuwe skill-tak - relikwieën

Dankzij al deze veranderingen geeft Cyberpunk een frisse wind, want zelfs degenen die al meer dan een dozijn uur in het spel hebben doorgebracht, zullen iets nieuws te ontdekken hebben. En Phantom Liberty zorgt er alleen maar voor dat je terug wilt naar Knight City om te begrijpen hoe snel de virtuele en echte wereld veranderen.

Hoe zit het met optimalisatie, visuals en audio?

Ik heb de uitbreiding op PlayStation 5 gespeeld en geen grote optimalisatieproblemen opgemerkt. Eén keer tijdens een eindbaasgevecht zakte de fps naar 5 en deze "diavoorstelling" duurde ongeveer 10 seconden, waarna het in 15 uur niet meer voorkwam. Nog een paar keer was er op de wegen van de Kennel een verlies van frames tot 45, maar deze situaties zijn op één hand te tellen. In andere gevallen behoudt het spel een stabiele 60 fps en heb je het gevoel dat het spel veel beter begint te werken dan voor de release van de uitbreiding en update 2.0. Tijdens de hele playthrough is het spel ook nooit gecrasht, ik ben niet door de textures gezakt, dus geen klachten hier. Hoewel een paar patches om de hierboven beschreven problemen op te lossen het spel geen kwaad zouden doen. Maar als je bang was dat de game weer zou gaan crashen met de release van Phantom Liberty, hoef je je daar geen zorgen over te maken.

Een gedetailleerde analyse van optimalisatie op PlayStation en Xbox van Digital Foundry

Neonvisuals in de gewelddadigste wijk van Knight City

Cyberpunk 2077 was al een erg mooie game en dat blijft zo in Phantom Liberty. Er is een grote verscheidenheid aan locaties - van armoedige huizen op straat die in vlammen zijn opgegaan tot luxueuze casino's. Er zijn overal veel kleine details, waardoor je nog meer ondergedompeld wordt. Op sommige locaties ben ik gewoon gestopt om alles te bekijken. Ik hield ook van de landschappen, vooral 's avonds als alles gloeit in neon. Hoewel het 's ochtends ook erg mooi is als de zonnestralen door de wolkenkrabbers proberen te breken. En als je toch op een pc met een krachtige Nvidia grafische kaart speelt, zet dan DLSS 3.5 aan en krijg een van de mooiste spellen die er op dit moment bestaan.

Adembenemende beelden van de kennels

De soundtrack die je op repeat zult beluisteren

Maar het waren niet de beelden die me de adem benamen, het was de soundtrack. Voor Phantom Liberty is een nieuw album met 15 nummers gemaakt. De meeste zijn gecomponeerd door Piotr Adamczyk (die ook de score voor Cyberpunk 2077 schreef) en Jacek Paciorkowski. En de meeste composities zijn uniek. Er zijn dramatische, epische, gespannen, vrolijke en rustige composities. Over het algemeen het hele spectrum dat nodig is om de emoties van een spionagethriller te versterken. Ik wil ook het liedje noemen dat tijdens de aftiteling wordt gespeeld. Het brak gewoon mijn hart. Phantom Liberty heeft dus nul problemen met de sfeer. Je kunt de soundtrack hier bekijken .

Wat ik niet leuk vond.

In een van de finales, tijdens de laatste missie, verandert het spel in een horror, waarin je geen wapens kunt gebruiken en iets op je jaagt, waarvoor je je moet verstoppen. En dat duurt ongeveer 40 minuten. Het probleem is dat Phantom Liberty een spionagethriller is, geen horror. Ik ben geen fan van dit genre en had niet verwacht dat de game me door gangen zou laten kruipen en met schakelaars zou laten spelen. Hoewel spelers in de tweede finale een missie krijgen met veel schieten. Ik begrijp alleen de beslissing niet om van het einde van het spel een horrorverhaal te maken, terwijl er in het hele spel geen hint naar zo'n element was. Natuurlijk wordt dit niet veranderd, maar het is een vreemde beslissing die mijn indrukken een beetje bedierf. En de laatste missie zelf was een beetje te lang, het had 20-30 minuten korter gekund en het zou niet slechter zijn geweest. En als je ook geen horror wilt spelen, maar wilt weten hoe je het kunt vermijden zonder ernstige spoilers voor het spel, zal ik alleen laten doorschemeren dat je op een belangrijk moment de mannelijke solidariteit moet vergeten (als je als mannelijk personage speelt).

Het tweede punt is dat de antagonist niet volledig wordt onthuld. Onze "vijand" is kolonel Kurt Hansen, de leider van de Barghest-factie. Er wordt ons veel over hem verteld, maar we ontmoeten hem voor het eerst aan het einde van het spel, en daarna zien we hem nog één keer en dat is het. Dit personage heeft een grote invloed op het hele verhaal van de uitbreiding en we zien hem twee keer. Ik begrijp dat de plot zich meer richt op de interne problemen van onze agenten, maar ik zou graag meer van Kurt zien. Hij is een nogal interessante en krachtige man die niet genoeg schermtijd kreeg.

Ik vond niet meer nadelen in het spel. Dit is een goede toevoeging die veel emoties losmaakt, en als je van Cyberpunk 2077 houdt, dan zal Phantom Liberty je niet onverschillig laten. Ik raad het zeker aan.

Vijf dingen die je moet weten over Phantom Liberty

• Je kunt Phantom Liberty zelfs zonder het hoofdverhaal spelen, selecteer gewoon het juiste item in de sectie "Nieuw spel".
• We maken kennis met nieuwe personages, gebieden, wapens en activiteiten
• Het duurt tot 20 uur om het spel uit te spelen
• Samen met de 2.0-update zal Phantom Liberty zelfs interessant zijn voor degenen die meer dan 100 uur Cyberpunk hebben gespeeld.
• Phantom Liberty is een van de beste verhaallijnuitbreidingen in 2023

Fantoom Vrijheid
Genre.	Spionage-thriller avontuur
Platformen.	PlayStation 5, Xbox-serie, PC
Aantal spelers	Voor één speler
Ontwikkelaar	CD Projekt Red
Uitgever	CD Projekt Red
Tijd om te voltooien	10-20 uur
Verschijningsdatum	26 september 2023

Ga dieper:

• The Underwater World of Depression: een recensie van Under the Waves, een avonturenspel over het leven van een man op de bodem van de Noordzee
• Suspense in een mijn op Mars: een recensie van de psychologische indiegame Fort Solis
• Op reis met aliens op zoek naar familie: Een recensie van de emotionele indiegame Somerville
• Het gekke leven van een duiker die in een sushibar werkt: Recensie van Dave The Diver - een avontuurlijke indiegame waar je dol op zult zijn
• Een interessant concept over een Oekraïense drone-operator dat een paar updates nodig heeft: recensie van arcadesimulator Death from Above (Early Access)