Onverslaanbare wapens: Oekraïense kamikaze-drones (spervuurmunitie) ST-35 Thunder en RAM.

Via: Anry Sergeev | 04.05.2022, 00:00
Onverslaanbare wapens: Oekraïense kamikaze-drones (spervuurmunitie) ST-35 Thunder en RAM.

De opkomst van wapens als sluipmunitie op het slagveld trekt een veelzeggende lijn tussen de oorlogsvoering in de 20e en de 21e eeuw. Er is nog geen sprake van dat ze de loop van de oorlogsvoering volledig zullen veranderen, zoals machinegeweren of tanks en vliegtuigen dat in de voorbije wereldoorlogen deden. Maar misschien is hun tijd nog niet gekomen (de eerste tanks hadden immers ook een zeer twijfelachtige effectiviteit in de strijd en produceerden meer een psychologisch effect). Dit type wapen is immers hooguit anderhalf decennium oud, en de geschiedenis ervan is nog niet goed geschreven. Het is des te interessanter om toe te geven dat Oekraïense bedrijven al een aantal jaren hun eigen systemen van bommunitie ontwikkelen.

Een stukje geschiedenis

De media houden van eenvoudigere en flippere termen en koppen, dus werd deze klasse wapens al snel bestempeld als "kamikaze drones" (de Engelse term "suicide drones" heeft ook ingang gevonden). Technisch gezien is een bommenwerper meer een raket dan een drone; of hij al dan niet als onbemand luchtvaartuig moet worden geclassificeerd is een open vraag. Niemand zou bijvoorbeeld de M982 Excalibur geleide precisieraket als een UAV beschouwen, hoewel hij duidelijk nauw verwant is aan de munitie voor bommenwerpers. Anderzijds is de Israëlische Harop wel degelijk een verkennings-UAV met een regelmatige terugkeer naar de basis na een missie. Het is eerder een uitzondering dan een regel om in een kamikaze te veranderen. En zijn eerste gevechtsgebruik werd vastgelegd in 2016 in Karabach, zeven jaar na het begin van de productie.


Israel Aircraft Industries' Harop aanvals- en verkennings-UAV, een pionier onder de spervuurmunitie.

Natuurlijk zijn kamikaze drones vandaag geen wapens die het tij van de oorlog kunnen keren, maar ze hebben onmiskenbare voordelen: moeilijk te detecteren (en dus te elimineren) door de vijand, gebruiksveiligheid voor de operator (hij kan zich een dozijn (of zelfs tientallen) kilometers van het inslagpunt bevinden. De psychologische factor van de dreiging zelf van het gebruik van een dergelijk wapen tegen de vijand mag niet worden verwaarloosd. Een wapen waartegen geen verweer mogelijk is en dat op elk moment plotseling kan toeslaan. Brennan Devereux, een Amerikaanse legermajoor en militair onderzoeker gespecialiseerd in raket- en raketoorlogvoering, karakteriseert dit type wapen in zijn artikel"Barraging ammunition in Ukraine and beyond"(vertaald door Focus) als volgt:

"Als een kleine groep infanteristen in wezen artilleristen dupliceert, vormt dat een gevaar voor vijandelijke troepen in meer verdedigbare of veilige gebieden van het slagveld. Langeafstandsaanvallen kunnen overal vandaan worden gelanceerd en verstoren operaties in het hele inzetgebied, waarbij doelen zoals brandstofdepots, bevoorradingskonvooien en hoofdkwartieren worden opgespoord en vernietigd."

RAM: de Oekraïense stormram

De geschiedenis van deze bommenwerpermunitie begon in 2015, toen KORT (de Defence Radio Electronic Technology Company) werd opgericht. De Engelse versie van haar naam is CDET - Company of Defence and Electronics Technologies. Het werd opgericht door vrijwilligers die de strijdkrachten voorzien van intellectuele ontwikkelingen. Het bedrijf stelt zich ten doel "de strijdkrachten van Oekraïne te voorzien van moderne wapens om de defensiecapaciteit van onze staat te verbeteren". Tot de projecten van het bedrijf behorenKhmaraenKhmara-3tegenmaatregelen voor UAV's, alsook antischilden voor pantservoertuigen en modernisering van BTR-60 pantserwagens.

Op de tentoonstelling Zbroya ta bezpeka in 2019 demonstreerde het bedrijf op de stand van Ukroboronprom zijn eerste bircher-munitiemonster met de naam RAM (uit het Engels vertaald als "ram").

In 2020 werd RAM officieel onthuld op de internationale tentoonstelling UMEX 2020 in Abu Dhabi (VAE), geheel gewijd aan onbemande systemen, op de stand van het Oekraïense bedrijfSpetstekhnoexport, dat wapens van Oekraïense makelij exporteert. De RAM werd aangekondigd als een onbemand systeem met een vliegtijd van 30 tot 150 minuten, een bereik tot 30 km, een maximumsnelheid van 50 km/u en een waarschijnlijke afwijking van het doel van niet meer dan 1 m en is in staat bewegende doelen aan te vallen. Hierdoor kan de fabrikant zeggen dat de RAM in stedelijke omgevingen kan worden gebruikt met "minimale nevenschade". Er kunnen drie soorten kernkoppen worden gemonteerd, variërend in gewicht van 2,5 kg (vliegtijd 60 minuten) tot 4 kg (vliegtijd 30 minuten): fragmentatie met hoge explosie, thermobarische en pantserdoorborende. De eerste heeft 150 fragmenten met een hoog explosief gehalte en een kill area van 45 vierkante meter en is ontworpen om infanterie en licht gepantserde voertuigen te raken. De thermobarische munitie kan veldstructuren tot 15 vierkante meter raken. De antitankkop heeft een pantserdoorborend vermogen van 40 mm.

In verkenningsconfiguratie is de RAM in staat tot een langere vliegtijd van maximaal 150 minuten. De spanwijdte is 2 meter 30 centimeter, de romplengte is 1 meter 78 centimeter en het startgewicht is, afhankelijk van de configuratie, 8 tot 10 kilogram. De lancering wordt uitgevoerd met behulp van een katapult en de RAM heeft een ontplooiingstijd van 10 minuten.

Al in 2018 werd de munitie getest met het raken van een staande tank. Het is niet bekend hoeveel prototypes er zijn geproduceerd en ook het stadium van de RAM-ontwikkeling is niet vast te stellen.

RAM Generatie II

Dit alles heeft het bedrijf er geenszins van weerhouden om de tweede generatie van zijn bommenwerpermunitie te lanceren, bijgenaamd RAM II. Informatie hierover is beschikbaar op de website van Ukrspetseksport, onderdeel van het Ukroboronprom concern, wat suggereert dat deze kamikaze drone voor de export wordt aangeboden.

Er is niets bekend over proeven met de RAM II, maar op de officiële website staan actuele foto's ervan in het veld. De munitie werd voor het eerst officieel onthuld in 2021, op de Zbroya ta bezpeka tentoonstelling.

Dit model kan zeker al worden geclassificeerd als een drone - het ziet er niet uit als een kruisraket, maar een UAV in de traditionele vormfactor, met vleugels, een 1,45 meter lange romp en staartvinnen. De fabrikant spreekt van een eigen FullHD-camera met 10x optische zoom en beeldstabilisator. Het maximale vliegbereik is vergroot tot 60 km, het communicatiebereik is 30 km, de maximale vlieghoogte is 1 km en de kruissnelheid is 70 km/u. De RAM II heeft een spanwijdte van 2,58 meter en een startgewicht van 9,8 kg, waarvan de payload maximaal 4 kg bedraagt. Ook deze UAV stijgt op met behulp van een katapult en landt 'op de romp'.

Atlon Avia ST-35 Thunder (Silent Thunder)

Atlon Aviais vooral bekend van zijnFuryverkenningsdrones, die in 2020 door de AFU zijn geadopteerd en volgens Wikipedia in hoeveelheden van 400 stuks zijn geproduceerd. Hieronder een foto van de Fury gemonteerd op een Humvee tijdens de 2018 Independence Day parade.

Maar nu zijn we niet geïnteresseerd in de verkennings-UAV die al goed heeft gepresteerd, maar de ST-35 Thunder, ook bekend als Silent Thunder, een spervuurmunitie in ontwikkeling.

Het heeft een interessante eigenschap - het stijgt verticaal op met een speciale hexacopter, en de munitie zelf lijkt op een kruisraket. De actieradius van de ST-35 is 30 km, de vliegtijd op 800-1200 m bij 120-140 km/u bedraagt 60 minuten. Het startgewicht van de Thunder is 9,5 kg, waarvan de kernkop 3,5 kg weegt. Net als de RAM kan de ST-35 drie soorten munitie vervoeren: hoog-explosieve, thermobarische en gevormde ladingsmunitie, ontworpen om gepantserde voertuigen aan te vallen. De fabrikant claimt een kans van 95% om het doel te raken met een afbuiging tot 3 meter. Interessant is dat de hexacopter klimt tot een hoogte van 400-600 meter, waarna de baryingmunitie loskomt van de copter en overgaat in horizontale vlucht. De hexacopter wordt dan opnieuw gebruikt om de transponder naar een hoogte van 1000 meter te brengen om de ST-35 te besturen.

Hier is een promo van 6 minuten voor het systeem, waarin in detail wordt uitgelegd hoe het werkt:

De huidige staat van ontwikkeling van de ST-35 is onbekend. Op het YouTube-kanaal van Athlon Aviation staan verschillende video's uit 2021 met verschillende versies van de geleidingssystemen en tests van de hexacopter.

Conclusie.

Er zijn een paar dingen te weten over de huidige staat van spervuurmunitie en hun gevechtstoepassingen. Ten eerste zijn ze geen"wunderwaffe"waarmee een oorlog kan worden gewonnen. Ten tweede kunnen ze uiterst nuttig zijn om belangrijke tactische doelen te treffen: luchtverdediging, commandoposten, meervoudige raketwerpers en artillerie. Ten derde weten we zeker dat de AFU over dergelijke systemen beschikt, ook al is de ontwikkeling van Oekraïense kamikaze-drones verborgen achter zeven zegels tijdens de oorlog: Switchblade is al geleverd door de VS, de nieuwste munitie van de Phoenix Ghost-bommenwerper, die is ontworpen met het oog op de huidige oorlog met Rusland, is aangekondigd. Er is bevestiging van het gebruik van Oekraïens leger begint Poolse Warmate kamikaze drones te gebruiken: een blik op de mogelijkheden van deze spervuurmunitie. Russische troepen daarentegen kunnen niet bogen op dergelijke wapens: we hebben slechts één keer gehoord van hun Kub-Bly drone kamikaze UAV en dat die werd neergeschoten. De nieuwste "analoge govnet" Lancets werden met succes gebruikt in 2021 in Syrië, maar dezelfde Brennan Devereux heeft twijfels over hun doeltreffendheid op het slagveld. Hij zegt dat de minimale payload grootte van de Russische systemen niet bekend is gemaakt, wat twijfels oproept over hun vernietigende kracht, vooral tegen gepantserde voertuigen. Hij gelooft ook dat "rusland zijn [bommenwerper] munitie heeft gebouwd voor counterinsurgency, niet voor grootschalige oorlogsvoering [met het reguliere leger]."

Voor wie meer wil weten