"Shōgun' van de volgende eeuw: Opkomst van de Ronin recensie

Op een dag besloot Team Ninja een cocktail te maken van Assassin's Creed, Nioh en Ghost of Tsushima. De studio ontving Rise of the Ronin, een open-wereld adventure role-playing game over het Japan van de 19e eeuw, waarin we in de rol van een naamloze ronin de situatie in het land moeten beïnvloeden. Nadat de gg-redactie het spel ter beoordeling had ontvangen, besloot ze om de specifieke kenmerken van deze combinatie te begrijpen. Het plot van het spel bleek goed te zijn, maar niet spannend. Dit is een verhaal over politieke spelletjes, waarin we ons in het epicentrum van alle gebeurtenissen bevinden. De gebeurtenissen in Rise of The Ronin doen denken aan Clavells boek Shogun, maar het spel speelt zich 150 jaar later af. Tegen de achtergrond van de populaire Netflix-serie Shogun ontstaat deze analogie vanzelf.

De auteurs zijn erin geslaagd om de gameplay en sfeer op een behoorlijk niveau te brengen. Het was interessant om de open wereld te verkennen, activiteiten uit te voeren, zij het meestal typische, en te vechten met verschillende wapens en vaardigheden. En het speelt zich allemaal af tijdens de Bakumatsu-periode, die het einde van het shogunaat markeerde, het begin van een nieuw tijdperk en de confrontatie tussen Oost en West. Soms pauzeer je dus even al je samoerai en politieke plichten om meer te weten te komen over de gewoonten en de smaak van het eiland dat ooit voor de wereld gesloten was. Het enige serieuze nadeel van Rise of the Ronin zijn de visuals, die doen denken aan de beginjaren van het PlayStation 4-tijdperk.

Synopsis.

Na drie eeuwen Tokugawa shogunaat komt Commodore Matthew Perry aan in het Japan van de late negentiende eeuw. De hoofdpersoon bevindt zich middenin lokale interne conflicten, waar hij partij moet kiezen.

3 redenen om Rise of the Ronin te kopen:

• Je houdt van alles wat Japans is
• Je houdt van het souls-achtige vechtsysteem
• Je bent op zoek naar een open-wereldgame waarin je 30+ uur kunt verdwalen

1 reden om Rise of the Ronin niet te kopen:

• Je bent niet klaar om een spel te spelen met graphics die niet aan de maat zijn

Snel vooruitspoelen:

• Wat we hebben geleerd na de recensie van Rise of the Ronin
• Korte inhoud: het lot van Japan ligt in jouw handen
• Gameplay: vechten, verkennen, een level omhoog
• De technische kant van het 19e-eeuwse Japan
• Hoe we ons Rise of the Ronin zullen herinneren
• Vijf dingen die je moet weten over Rise of the Ronin

Wat we hebben geleerd na de recensie van Rise of the Ronin

Rise of the Ronin is het meest geschikt voor diegenen die

• geen tientallen open-wereldgames zoals Assassins' Creed heeft gespeeld;
• weinig of geen soul-achtige games heeft gespeeld, maar wel geïnteresseerd is in hoe het allemaal werkt;
• helemaal niets geeft om graphics in spellen.

Rise of the Ronin is een goed spel. Ik heb er 30 uur aan besteed, maar ik begrijp dat het waarschijnlijk geen indruk zal maken op mensen die al jaren actief spelen. Het project van Team Ninja zal waarschijnlijk meer in de smaak vallen bij mensen die in hun leven niet veel games hebben gespeeld en nu iets willen proberen met veel activiteiten en een kleine uitdaging in gevechten. Rise of the Ronin zal zeker een publiek vinden dat grotendeels aan mijn beschrijving voldoet. Dit publiek is alleen niet zo groot als bij de meeste andere Sony-games.

Het plot: het lot van Japan ligt in jouw handen

Japan maakt aan het einde van de 19e eeuw zware tijden door. In de Bakumatsu-periode komt er een einde aan het shogunaat, komen de "zwarte schepen" van de Amerikaanse commodore Matthew Perry en heerst er chaos, onrust, ziekte en politieke onrust. En het is in deze periode dat onze naamloze hoofdpersoon zich bevindt, die, na het mislukken van een van zijn opdrachten, zichzelf lanceert in het epicentrum van alle gebeurtenissen in Japan in die tijd, als uit een scheepskanon.

Voor wie meer wil weten

Het Bakumatsu-tijdperk in Japan (1853-1867) markeerde het einde van het Tokugawa shogunaat en ging vooraf aan de Meiji Restauratie, die het land ingrijpend veranderde. Deze periode begon met de komst van de Amerikaanse commodore Matthew Perry, die eiste dat Japan zijn havens openstelde voor de handel en zo een einde maakte aan de isolatiepolitiek (sakoku). De reactie op de druk van buitenaf en de interne conflicten leidden tot ingrijpende sociale en politieke veranderingen. Groeiende ontevredenheid over het shogunaat en het verlangen naar modernisering leidden tot de Meiji Restauratie, die de keizerlijke macht herstelde en het proces van industrialisatie en modernisering van Japan in gang zette. Het Bakumatsu-tijdperk was een kritiek moment in de overgang van Japan van een feodaal isolement naar de status van een moderne staat.

Door het verhaal heen komen we veel personages tegen, aan wie je soms zelfs gehecht raakt, en tegelijkertijd moet je een kant kiezen: de oppositie of het shogunaat. Hoewel niemand je verbiedt om gedurende het verhaal met beide kanten om te gaan, zul je op een gegeven moment een definitieve keuze moeten maken.

Over het algemeen hebben verkiezingen in de loop van de geschiedenis van een land een minimale, maar toch significante invloed op de verdere ontwikkelingen. Als je bijvoorbeeld de baas gratie verleent tijdens een van de missies, kun je hem later weer tegenkomen en hem rekruteren voor je team, dus je moet sommige keuzes zorgvuldig maken en begrijpen dat je acties je in de toekomst kunnen achtervolgen.

Toch kan ik de plotcomponent van Rise of The Ronin niet uitmuntend noemen. Voor zo'n lang verhaal had ik graag meer drama en spannende momenten gezien. Ik had vooral meer drama willen zien rond de hoofdpersoon en zijn "tegenstander", die elkaar van tijd tot tijd in hevige gevechten moeten ontmoeten.

Het verhaal van Rise of The Ronin is zeker niet slecht. Verhaalmissies kunnen in co-op worden voltooid voor maximaal 4 personen. Het verhaal heeft humor, interessante personages, een beschrijving van historische gebeurtenissen uit die tijd, soms zijn sommige gebeurtenissen adembenemend, maar nogmaals, ik had hier meer van op het scherm willen zien. Dus als het plot je niet interesseert in open-wereld games, zul je geen vragen hebben over het verhaal. Maar als het plot, zoals voor mij, bijna het belangrijkste onderdeel is in de meeste games, dan zul je bij de eindcredits zeggen "het was oké, maar niet wow".

Gameplay: vechten, verkennen, een level omhoog

Na de introductie begint het spel zich te openen, want we worden begroet door een open wereld waarin genoeg te doen is, hoewel deze activiteiten al vrij typisch zijn voor de industrie. Kampen bevrijden van vijanden, nieuwe regio's ontdekken, secundaire of willekeurige quests voltooien, verschillende voorwerpen vinden zoals verborgen kisten met buit, verzamelobjecten verzamelen, van de daken van gebouwen springen met de kattenhaak, of gewoon op een paard stappen en door Japan reizen, of van een klif springen en met een zelfgemaakte deltavlieger vliegen.

En als je dit allemaal leest, heb je waarschijnlijk één vraag in je hoofd: "Klinkt dit als Assasin's Creed?". Ja, dat klopt. Maar er zijn niet al te veel activiteiten om in de war te raken (met uitzondering van collectibles) en de meeste kunnen binnen een paar minuten worden voltooid. Voeg daar de kleine spelwereld en de snelle bewegingen aan toe en het afsluiten van activiteiten in het spel is niet zo saai.

En dit verhaal doet me denken aan de recensie van Banishers: Ghosts of New Eden review. In beide games vind je niet iets mega interessants in de spelwereld, maar tegelijkertijd verveelt het verkennen ervan niet door de compactheid en het gebrek aan oververzadiging met allerlei troep. Gezien het feit dat het plot niet uit de lucht komt vallen, zou het echter beter zijn geweest als dit een corridorgame was met een beter uitgewerkt plot.

Geweldig gevechtssysteem

Je zult veel moeten vechten in het spel. We worden meestal tegengewerkt door mensen van verschillende types: met zwaarden, geweren of grote kerels die je in een paar klappen naar het dichtstbijzijnde savepunt sturen. Het gevechtssysteem is niet eenvoudig, maar wel duidelijk. Het zal moeilijk zijn om een vijand de mond te snoeren, zelfs een gewone. En tegen grote vijanden of eindbazen betekent het de dood in een paar seconden.

Dus wat moet je doen? Beheers de techniek van het pareren van aanvallen. Je moet wachten op de aanval van de vijand en deze op het laatste moment afslaan. Houd er rekening mee dat de vijand een combinatie van aanvallen met verschillende intensiteit kan gebruiken, dus je moet elke aanval op het slagveld constant analyseren en onthouden. Hoe meer je de vijand afweert en aanvalt, hoe sneller hun "angstschaal" zich vult. Zodra deze het maximum bereikt, kun je een harde klap uitdelen die een deel van je gezondheid of je hele gezondheid wegneemt.

De grootste sensatie is het afweren van aanvallen tegen een moeilijke eindbaas, wanneer je je messen elke seconde hoort botsen in een intens gevecht, maar jij sterker bent en je verpletterende klap je aan de top brengt.

Nu heb je een tweede vraag: "Waarmee versla je ze allemaal?". Katana's, speren, grote zwaarden, revolvers, jachtgeweren en een boog is ideaal voor stealth. Er is altijd genoeg om uit te kiezen. Je kunt twee soorten randwapens en twee soorten vuurwapens tegelijk dragen. Voor het evenwicht kun je het beste één licht wapen meenemen, zoals een katana, en één zwaar wapen, zoals een speer. In de loop van het spel ontgrendel je met elk wapen je eigen vechtstijl, die je nodig hebt voor verschillende soorten vijanden. Als je Ghost of Tsushima hebt gespeeld, ben je al bekend met dit systeem.

Een ander groot pluspunt is dat je in de game zoveel voorwerpen vindt dat je soms niet weet wat je moet kiezen. En laten we de harnassen niet vergeten, die je in de loop van het spel ook zo veel verzamelt dat je er een aparte modeshow van kunt houden.

Maar er is één ding dat hier belangrijk is om op te merken: als je veel soul-achtige spellen hebt gespeeld, roept het gevechtssysteem van Rise of the Ronin misschien helemaal geen gevoelens op. Ik was nauwelijks bevriend met dergelijke spellen, en het was iets nieuws en interessants voor mij. Bovendien heeft het spel 3 moeilijkheidsgraden, dus bijna iedereen kan het onder de knie krijgen.

Hoe kan ik een betere krijger worden?

Het spel heeft verschillende vaardigheidstakken. Als je een nieuw level haalt, krijg je punten en die geef je uit aan een nieuwe vaardigheid. Voor sommige vaardigheden heb je ook speciale punten nodig die bij een bepaalde tak horen, maar die krijg je voor verschillende activiteiten en zijn makkelijk te verzamelen. Aan het einde van het spel had ik bijna alle vaardigheden open. Dus net als in de situatie van het verkrijgen van wapens of bepantsering, verstikt het spel je niet.

Er zijn ook voorwerpen die je voor een korte tijd verbeteren. Je kunt je katana bijvoorbeeld vuur, gif of geëlektrificeerd maken, wat vooral handig is tegen eindbazen, omdat het resulteert in extra schade en passieve effecten die ook gezondheid van de vijand aftrekken.

De gameplay van de game is dus het sterkste element. Een interessant gevechtssysteem waarbij je de hele tijd moet nadenken, veel wapens, bepantsering, items om te upgraden, een vaardigheidstak en een open wereld die je niet verstikt met honderden activiteiten. Zoals hierboven al is gezegd, zal dit echter het publiek aanspreken dat nog niet veel games heeft gespeeld. Voor degenen die tientallen of zelfs honderden spellen achter de rug hebben, zal Rise of the Ronin niet lang in hun geheugen gegrift blijven.

De technische kant van het 19e-eeuwse Japan

Op de PlayStation 5 draait de game goed, maar het is niet altijd mogelijk om 60 fps aan te houden en soms zijn er drops naar 50-45 frames, vooral in open gebieden. Er waren ook af en toe visuele bugs, maar er waren nooit kritieke bugs en tegelijkertijd crashte de game niet gedurende de volledige 30 uur.

Visuals verloren in de tijd

Visueel is het spel niet indrukwekkend. Natuurlijk heeft Team Ninja zich nooit gefocust op graphics, maar Rise of the Ronin ziet eruit als een spel uit 2013, niet uit 2024. Er zijn niet zoveel gedetailleerde objecten in het spel, gezichtsanimaties zijn niet van het hoogste niveau, er is ook een probleem met het tekenbereik en textures kunnen vlak voor je ogen verschijnen. Ik beschouw mezelf niet als een van die spelers die uitzonderlijke ultrarealistische graphics nodig heeft. Ik vind het prima om nu games uit de jaren 2000 te spelen, maar je verwacht toch meer van een project van een niet-indiestudio in 2024. Team Ninja moet dus alle lessen leren en de volgende game nog beter maken, want de games van deze studio zijn goed, maar het is tijd voor een nieuw niveau.

De soundtrack dompelt je onder in het Japan van die tijd

Er zijn geen vragen over de soundtrack. Alle composities zijn in lijn met de Japanse esthetiek, de ambient is ook aangenaam en helpt je onder te dompelen in de sfeer, en de acteurs hebben hun personages goed ingesproken. De auteurs kunnen hier dus alleen maar voor geprezen worden.

Hoe we ons Rise of the Ronin zullen herinneren

Rise of the Ronin zal worden herinnerd als een spel dat nieuwkomers in de industrie kan interesseren, maar weinig te bieden heeft aan degenen die al lang games spelen. Team Ninja slaagde erin een goed verhaal te schrijven, interessante gameplay te maken en de sfeer van het Japan van die tijd over te brengen, maar het waren de visuals die het spel het meest in de steek lieten. Als je net de wereld van het gamen verkent, raad ik je aan om aandacht aan dit project te besteden. Alle anderen hebben Ghost of Tsushima waarschijnlijk al uitgespeeld, dus ik kan Team Ninja alleen maar veel succes wensen en ik wil oprecht geloven dat we elkaar de volgende keer weer spreken: "De studio heeft een nieuw niveau bereikt".

Vijf dingen die je moet weten over Rise of the Ronin

• Rise of the Ronin is een open-wereld avonturenspel van Team Ninja
• Het spel beslaat de Bakumatsu-periode, die het einde betekende van het shogunaat in Japan
• Beslissingen van de speler beïnvloeden verdere gebeurtenissen in de geschiedenis
• Het zwakste element van het spel zijn de visuals, die lijken op 2013
• Het beste aan de game is de gameplay. Het vechten en verkennen van de wereld verveelde zelfs na 30 uur niet.

Ga dieper:

• Waar zal mijn familie me zoeken? De meest verwachte PlayStation 4/5-games in 2024
• Collectieve ontsnapping uit het gekkenhuis: The Outlast Trials recensie
• Banishers: Ghosts of New Eden recensie
• Brothers: A Tale of Two Sons Remake recensie
• Helldivers 2 recensie