Stellar Blade is een actiespel in de halfopen wereld van het Koreaanse Shift Up, dat exclusief is voor PlayStation 5. De gg-redactie kon niet om de getalenteerde studio heen en ontving Stellar Blade ter recensie. Onze planeet bevindt zich in de post-apocalyps. Een deel van de overlevende mensheid is verhuisd naar de Colony in de ruimte, terwijl anderen proberen te overleven in wat ooit een luxueuze metropool was. Er moet iets aan dit alles gedaan worden en Eve arriveert op Aarde, die de hoofdpersoon van het verwrongen verhaal is.
Het belangrijkste aan deze game is echter niet het verhaal, maar de gameplay. Deze is eenvoudig en interessant tegelijk en het duurt even voordat je het onder de knie hebt. In principe komt het neer op twee stoten, pareren, schieten en de vaardigheden van Eve, maar door dit alles te combineren en iets nieuws te leren werd het zelfs na 15 uur spelen niet saai. En de game wordt aangevuld met prachtige visuals en soms gekke soundtrack, die de ervaring alleen maar versterkten, dus we waren tevreden over Stellar Blade.
Synopsis.
De toekomst van de mensheid staat aan de rand van een afgrond. Vreemde, krachtige wezens genaamd de Nighthawks hebben de aarde verwoest. De mensen die het hebben overleefd, hebben de aarde verlaten en zijn verhuisd naar de Kolonie in de ruimte. Hoofdpersoon Eve reist van de Kolonie naar de verlaten, verwoeste planeet met een duidelijke missie: de mensheid redden door de aarde te zuiveren van de kwaadaardige, vernietigende krachten van de Naitibs. Maar na verloop van tijd realiseert Eve zich dat haar missie veel gecompliceerder is dan het lijkt.
5 redenen om Stellar Blade te kopen
- Je bent gek op alles wat Aziatisch is
- Post-apocalyps is je favoriete setting
- Je wilt zien hoe je van two strikes, ontwijken en acrobatiek een spectaculair gevechtssysteem maakt dat niet verveelt.
- Geweldig geluid en graphics met een Koreaans tintje
- Je bent op zoek naar de volgende Lara Croft (als je begrijpt wat we bedoelen)
1 reden om Stellar Blade niet te kopen
- Te aantrekkelijke personages die ervoor kunnen zorgen dat je boos wordt en een oncontroleerbare haatstroom op Twitter wilt schrijven :)
Snelle overgang:
- Wat we geleerd hebben na de Stellar Blade recensie
- Korte inhoud: de mensheid redden door de aarde te reinigen
- Gameplay: veel gedrevenheid en onderzoek
- De technische kant van de post-apocalyptische aarde
- Hoe we ons Stellar Blade zullen herinneren
- Vijf dingen die je moet weten over Stellar Blade
Wat we hebben geleerd na de recensie van Stellar Blade
Ik moet toegeven dat Stellar Blade me lange tijd niet echt interesseerde, maar op een dag begonnen mensen te discussiëren over het uiterlijk van de hoofdpersoon. Zoals je kunt zien, hebben deze discussies het spel zo goed gepromoot dat je nu deze recensie leest. Ik begrijp nog steeds niet wat mensen niet goed vonden. Overdreven mooie personages (zowel vrouwelijke als mannelijke) bestaan al in de industrie voordat ik geboren was. Net zoals er veel diepzinnig geschreven personages zijn die om meer dan hun uiterlijk worden geprezen. Het voelt alsof mensen de wereld van games voor het eerst ontdekken. Het is erg als een spel alleen maar kan bogen op de heupen van de hoofdpersoon, maar dat is niet het geval bij Stellar Blade (Gefeliciteerd, je hebt verder gelezen dan de titel). Dit spel bleek zo interessant te zijn dat ik helemaal geen tijd had om naar Eve te kijken tijdens gevechten, want je moet tegen vijanden vechten en daarna puzzels oplossen, de wereld verkennen en de plotwendingen volgen.
Vergeet ook niet dat Shift Up een Koreaanse studio is. Dit zijn verschillende culturen en ik zou zelfs zeggen verschillende werelden. Dat is de reden waarom mensen games maken zoals ze dat doen, en ze doen het goed op hun eigen manier.
Na het reviewen van de game realiseerde ik me dat Stellar Blade het waard is om over te praten vanwege de wereld, de gameplay, de vijanden, de visuals, de muziek en dan pas over het uiterlijk van Eve. Shift Up heeft een goed spel gemaakt. Ja, het is niet perfect, maar ik heb er geen spijt van dat ik er tijd aan heb besteed. Beoordeel een boek dus niet alleen op de kaft. Eerst moet je minstens 10 pagina's lezen om te begrijpen dat niet alles zo duidelijk is als het op het eerste gezicht lijkt.
De plot: de mensheid redden door de aarde te reinigen
Mensen leefden op de Aarde en kenden geen verdriet, maar op een dag werd de planeet binnengevallen door buitenaardse indringers genaamd de Naitibi. En net zoals Australië in 1932 de oorlog tegen de Emu verloor, zo werd in Stellar Blade de mensheid verslagen door de Naitibs. Een deel van de overlevenden verhuisde naar de Kolonie in de ruimte en het andere deel naar de stad Zion op aarde.
Dus wat betekent het, dat iedereen gewoon heeft besloten om de Aarde aan de Naitibs te geven? Nee, want er zijn altijd kansen op wraak. Daarom werd het 7e Airborne Detachment gestuurd vanuit de Kolonie, waar onze hoofdpersoon Eva zich bevond. Degenen die de demoversie hebben gespeeld, weten dat de wraak een zoveelste bespotting van de mensheid door de Naitibs bleek te zijn.
Tijdens de operatie stierf Eva bijna, maar ze werd gered door Adam, een van de overlevenden die in Zion woont. Dus wat te doen? Natuurlijk, opnieuw proberen, want zoals het legendarische liedje zegt:
Niemand gelooft in jou
Je hebt keer op keer verloren
De lichten zijn uitgevallen
Maar je kijkt nog steeds naar je droom
Je bekijkt hem elke dag opnieuw en zegt tegen jezelf
Het is pas voorbij als ik win
Voordat het zover is, moeten ze echter eerst een paar taken voltooien en daarna naar Zion gaan om na te denken over hun plan van aanpak. Even later ontmoeten Adam en Eve Lily, een ingenieur van het 5e Airborne Detachment, die van de groep is afgescheiden en een tijdje alleen op aarde heeft geprobeerd te overleven, maar nu heeft ze een bedrijf gevonden. En nu is het aan dit trio, onder leiding van Eve, om de Aarde te redden.
Ik vond de verhaallijn van het spel leuk. Ik kan niet zeggen dat het het beste verhaal van de afgelopen tijd was (vooral omdat de nadruk nog steeds op de gameplay ligt), maar het was interessant om de gebeurtenissen te volgen. Het spel heeft veel onverwachte wendingen, spannende, epische en dramatische momenten, vooral aan het einde van het spel. Sterker nog: het spel heeft meerdere eindes.
Ik vond de personages ook leuk. Er zijn er niet veel, maar de game is niet de grootste, dus ze zijn genoeg voor dit verhaal. En het is beter om weinig maar goed te doen dan veel maar slecht.
Tegelijkertijd wordt de sfeer van de post-apocalyptische wereld goed overgebracht, en deze setting zal altijd mijn favoriet blijven, dus het was gewoon leuk om in de game te zitten. Het resultaat is dus een goed verhaal dat de game vooruit helpt en je betrokken houdt.
Gameplay: veel drive en verkenning
Voordat we het interessantste deel van de game bespreken - de gevechten - is het goed om te weten wat de speler nog meer gaat doen in Stellar Blade. Als je het spel niet in 10 uur wilt uitspelen, zul je veel moeten verkennen, want we bevinden ons meestal op halfopen locaties. Wat kun je in de locaties vinden naast singleplayer-problemen? Er zijn genoeg mogelijkheden. Kisten met grondstoffen, geheime locaties, lijken met notities. Deze notities onthullen de wereld van het spel beter of bevatten een code die geschikt is voor een van de kisten of de doorgang naar de volgende verhaallocatie opent.
Ik raad je dus aan om zo vaak mogelijk rond te kijken om iets interessants te vinden. Soms gebeurde het dat ik een richel vond, erop klom en vervolgens iets gaafs ontdekte. In dit spel hoef je niet voor je vader de hel in te rennen. Probeer overal te klimmen waar je kunt. Soms leidt dit zelfs tot komische situaties. Op een keer vond ik een kamer met veel vijanden, vocht lang met ze en uiteindelijk lag er alleen een nieuw pak in de kamer. Na afloop werd Lily gevraagd: "Was het al die moeite waard?".
Niet alles blijft echter beperkt tot halfopen locaties of gangen, want twee keer worden we in de open wereld gegooid. De eerste keer was ik verrast, want ik had niet verwacht dit in Stellar Blade te zien. Er zijn slechts twee verschillen tussen de open wereld en semi-open locaties: de aanwezigheid van extra taken en torens die geactiveerd moeten worden. Maak je geen zorgen, er zijn geen 100 torens zoals in Ubisoft-games. Er zijn er maar twee voor het hele spel. Ze zijn nodig om kampen vrij te spelen, waar we het later over zullen hebben.
Wat de extra taken betreft, deze worden uitgevoerd op Zion of staan al op de locaties zelf. Sommige zijn echt interessant, maar de meeste komen neer op het bekende "haal en breng" of "ga en dood" principe. Over het algemeen zijn er niet al te veel extra taken en ze zijn meestal snel voltooid. Je kunt er dus 5-10 van nemen, ze voltooien en als je nog steeds geïnteresseerd bent, kun je ze allemaal of bijna allemaal afsluiten.
Persoonlijk vond ik het interessant om de wereld te verkennen. Ten eerste vanwege de verandering in dynamiek. Je hebt een halfopen locatie, dan een locatie met gangen, dan een open wereld en dan weer een locatie met gangen. Het spel zelf is niet oververzadigd met 100500 kisten en miljoenen vraagtekens. Stellar Blade "verstikt" je niet en dat is prijzenswaardig. Sterker nog, tegen het einde van het spel had ik bijna al mijn vaardigheden verbeterd en had ik een paar duizend eenheden lokale valuta op zak, en ik wist gewoon niet wat ik ermee moest doen.
Dynamische gevechten waarin je helemaal los kunt gaan
Onderzoek en geschiedenis zijn allemaal goed en wel, maar wat is actie zonder gevechten? Zoals gezegd zijn de meeste vijanden in het spel Naitiba buitenaardse monsters met erg coole ontwerpen. Ik weet niet wie ze allemaal heeft getekend, maar geef het team dat er verantwoordelijk voor is mijn bewondering. Het ontwerp is absoluut perfect. Het voelt alsof ze allemaal uit Tsjernobyl zijn gerend en tegelijkertijd door een of andere tovenaar zijn "getweakt" om ze er cool uit te laten zien, maar we dwalen af van het onderwerp.
Hoe bestrijd je ze? Laten we beginnen met Eve's hoofdwapen, het zwaard. Het heeft twee soorten slagen: licht en zwaar. En dat is het? Als dat het geval was, zou het spel na een paar uur saai worden. Het magische woord "combinaties" doet de truc. Eve's arsenaal en vaardigheden worden voortdurend uitgebreid. Je kunt bijvoorbeeld een vaardigheid leren waarmee je achter de rug van de vijand kunt komen en hem pijn kunt doen. Daarnaast wordt pareren je vriend. Je zult aanvallen meer moeten pareren dan aanvallen. Als je de hele reeks vijandelijke aanvallen succesvol pareert, kun je ze verlammen en terugsturen naar waar ze vandaan kwamen (of een groot deel van hun gezondheid wegnemen). Je moet gewoon de timing te pakken krijgen. In het algemeen vereisen veel vaardigheden in het spel de juiste timing.
En nu moet het spel een beetje worden uitgescholden. De timings in het spel zijn een beetje gebroken, of het spel zelf reageert niet zo duidelijk op indrukken als je zou willen. Soms ging het zo: je slaat een vijandelijke aanval op het juiste moment af, maar je wordt toch in je hoofd geraakt. "Je weet gewoon niet hoe je moet spelen," zou je kunnen zeggen. Ik zou deze stelling accepteren, maar om de een of andere reden merkten andere mensen dit op in de demo, en in Rise of the Ronin, dat ook op parries vertrouwt, was er geen sprake van een dergelijk probleem. Natuurlijk gebeurde het niet regelmatig, maar deze momenten van "nou, ik drukte op tijd" achtervolgen je soms.
Toch was het geweldig om te vechten. Er zijn veel vijanden, ze zijn verschillend. En als je je te veel ontspant of het gevoel hebt dat je de helden van dit spel bent, tot ziens. Het is de moeite waard om de flexibiliteit van Eve op te merken. Nadat je minstens een paar combinaties hebt geleerd, veranderen de gevechten in een dodendans, maar het hangt van je rechte handen af: voor wie het de dood wordt en voor wie het triomf wordt. De heldin springt en slaat als een echte acrobaat. Misschien is Eva eerst afgestudeerd aan een circusschool en is ze daarna in het leger gegaan. Ik weet het niet, het spel vertelt ons dat niet.
Oké, je kunt dus vechten, aanvallen afslaan en nieuwe combinaties leren, maar hoe zit het met schieten? De eerder genoemde Adam en Lily rennen nooit met ons mee. Waarom? Omdat alleen Eve de gymtraining niet heeft overgeslagen om een Nytiba-moordenaar te worden. Maar alleen hardlopen zou toch saai zijn? Shift Up dacht van wel en gaf ons een drone waarmee onze personages constant communiceren. Dit kleine mannetje kan niet alleen het terrein scannen en communiceren, maar ook met één knop veranderen in een langeafstandswapen. Er zijn ook genoeg munitieopties. Het is aan jou of je hem wilt gebruiken als shotgun, aanvalsgeweer of granaatwerper. Is het goed? Het is geweldig, kan ik je vertellen. Op sommige plekken kun je het spel niet uitspelen zonder te kunnen schieten.
En je denkt dat ik je alles al heb verteld over de gevechten, maar nee. The Last of Us Part II is nog steeds Sony's beste exclusieve game. Niet hetzelfde scenario. Eve heeft nog steeds superkrachten. Het heet Beta-vaardigheden. Nee, dit is niet iets uit de biologieles. Dit is een speciale energie die wordt aangevuld als vijanden aanvallen. Met Beta-vaardigheden kun je nog verwoestender aanvallen uitvoeren en als je een level omhoog gaat, wordt het nog leuker. Je kunt bijvoorbeeld een cirkelvormige aanval uitvoeren of een vijand met een zwaard steken.
En dan zijn er nog de explosieve vaardigheden. Deze verzamelen zich tijdens een succesvolle parry of dodge. Deze aanvallen zijn nog krachtiger dan de bètavaardigheden. En nogmaals, als je eenmaal een aantal ervan in level hebt, word je niet alleen een storm in de buurt, maar de hele planeet. Mijn favoriete aanval was toen Eva de lucht in vloog en als een dartpijl naar beneden vloog en een explosieve zwaardslag uitvoerde.
Weet je zeker dat dit alles is? Nee, er is meer, maar dat kan ik niet verklappen.
Stel je nu eens voor wat er gebeurt als je ontwijken, combo's, bètavaardigheden, explosieve vaardigheden, schieten en andere dingen die hier niet zijn genoemd combineert. Is het leuk? Natuurlijk, het is spannend! Deze spanning voel je vooral tijdens de eindbaasgevechten. Bijna alle eindbaasgevechten gaven me heftige emoties. Hier wordt het volledige potentieel van het Stellar Blade gevechtssysteem onthuld.
Zonder de soms kromme timings had ik de gameplay vijf punten gegeven in plaats van vier. Ik wil echter wel zeggen dat ik de manier waarop het spel vriendelijk is voor spelers, vooral voor nieuwkomers, erg goed vond. Naast een makkelijke moeilijkheidsgraad heeft het spel verschillende toegankelijkheidsopties, zoals een hint wanneer je moet ontwijken of blokkeren (wat me heel vaak redde), of het automatisch verzamelen van grondstoffen, wat ook heel handig is.
Over het algemeen is Stellar Blade een genot. Het heeft zijn eigen nuances, maar voor Shift Up is dit de eerste grote game, en voor een eerste keer is het een solide game. Het is als de eerste sessie op de universiteit, waar sommige studenten falen, maar deze jongens zijn met vlag en wimpel geslaagd.
Demonstratie van het gevecht met een van de eindbazen in het spel
Hoe kun je jezelf beter maken om de mensheid te redden?
Wat dacht je, zijn we klaar met praten over de gameplay? Wees niet gehaast. Eve kan worden geüpgraded. Naast de eerder genoemde geüpgradede vaardigheden, die een boomtak vormen die voor iedereen begrijpelijk is (er zijn in totaal 5 takken) met nieuwe vaardigheden die worden ontgrendeld voor punten, is er nog iets anders interessants.
We kunnen verschillende analogieën van modules instellen. Sommige laden bètavaardigheden sneller op, andere maken je minder zichtbaar voor vijanden en weer andere maken je aanvallen sneller. Er zijn genoeg van deze dingen, dus kies de beste build voor jezelf en ga de strijd aan.
Je kunt ook nieuwe vaardigheden vrijspelen voor de drone, want in het begin weet hij niet veel. Maar als je er eenmaal nieuwe vaardigheden aan hebt toegevoegd, zal hij Knightbots kunnen vernietigen als een pro.
En laten we de verschillende kostuums, brillen, oorbellen en kapsels niet vergeten waarmee je Eve kunt bijwerken. Dit is een puur cosmetisch element, maar het maakt het spel er niet slechter op.
Waar vinden de meeste van deze procedures plaats? In de kampen. Ze zijn verdeeld in twee soorten: eenvoudige, waarbij je het spel kunt opslaan en de winkel kunt gebruiken om je inventaris aan te vullen en nieuwe vaardigheden te ontdekken. En er zijn er serieuzere, waar je je drone kunt levelen, modules kunt upgraden, nieuwe kostuums kunt maken, nieuwe slots voor modules kunt openen (of de eigenschappen van je zwaard kunt verbeteren). En er speelt ook leuke muziek, zodat je op een stoel kunt gaan zitten, naar Aziatische melodieën kunt luisteren, aan kracht kunt winnen en vervolgens de aarde kunt gaan redden, maar eerst moet je deze recensie lezen.
De technische kant van de post-apocalyptische aarde
De game bleef de hele tijd stabiel met 60 fps op de PS5. Ik ben ook geen kritieke bugs tegengekomen en tegelijkertijd is de game nooit gecrasht. De studio heeft dus goed werk geleverd met de optimalisatie, en dat was zelfs merkbaar in de persversie van Stellar Blade.
Visuals waar je je niet voor schaamt om naar te kijken
Visueel heb ik ook geen klachten over de game. Stellar Blade is erg gedetailleerd geworden. Er is een verscheidenheid aan locaties met veel kleine details die de wereld aanvullen en helpen bij de onderdompeling. De personages hebben goede animaties, zowel van hun gezichten als de manier waarop ze bewegen. Tijdens gevechten verschijnen er constant verschillende effecten op het scherm: vijandelijk bloed, vonken van slagen, flitsen, explosies en andere. Soms was het zelfs moeilijk om weg te kijken van het spel. Op sommige locaties wil je zoveel mogelijk zien, want het lijkt erop dat de auteurs goed werk hebben geleverd.
Pittoreske locaties van de post-apocalyptische aarde
Ik was geschokt door de soundtrack
En als ik het spel visueel gewoon goed vond (sorry, het is erg moeilijk om in dit opzicht te verrassen na Alan Wake 2, TLoU II, Ragnarok), dan schokte de audio, vooral de muziek, me op een goede manier. Mijn verbazing en verrukking werden veroorzaakt door het feit dat ik helemaal niet bekend ben met iets Aziatisch, en toen na de proloog een melodie uit een anime op de achtergrond bleef spelen, was mijn eerste reactie: "Wacht, wat?". Daarna werd het: "Man, dit is zo cool". En later begon ik mee te zingen (ik ken de woorden niet, of de betekenis, maar dat maakt niet uit). En toen zulke composities klonken tijdens de gevechten met de eindbazen, kreeg ik er echt zin in. Hoewel er soms ook nummers waren die bekender zijn voor Europeanen, die ook cool zijn.
Als we het niet over muziek hebben, de personages zijn goed ingesproken, ik vond ook de geluiden van wapens leuk, evenals alles wat geluid maakt in Stellar Blade. Dus als ik op sommige momenten nog steeds dacht: "Ik geef het 4 of 5 punten", krijgen de auteurs van mij een dikke vijf voor graphics, optimalisatie en geluid.
Hoe we ons Stellar Blade zullen herinneren
Stellar Blade zal worden herinnerd als een goed spel dat de speler iets te laten zien heeft (en het is niet alleen Eve). Shift Up is erin geslaagd om een cool post-apocalyptisch avontuur te creëren waarin je de tijd uit het oog verliest. Het beste deel van het spel is de gameplay, vooral de gevechten. Natuurlijk zijn ze niet perfect, maar desondanks wilde je zo snel mogelijk je zwaard pakken, je vaardigheden opladen en een nieuwe lading vijanden naar de volgende wereld sturen. De eindbaasgevechten zijn een apart onderwerp dat de meeste emoties losmaakte, vooral als je een moeilijke eindbaas verslaat en je nog maar heel weinig gezondheid over hebt. Daarnaast hebben we een gedetailleerde wereld en muziek die in je hoofd blijft hangen. Stellar Blade was de game waar ik verliefd op werd, en ik heb er geen spijt van gehad, want het was geweldig!
Vijf dingen die je moet weten over Stellar Blade
- Stellar Blade is een PlayStation 5 exclusive van de Koreaanse studio Shift Up.
- De game speelt zich af in een post-apocalyptische wereld die gered moet worden door een klein team
- Het sterkste aspect van de game is de dynamische gameplay en het vechtsysteem
- De game wordt aangevuld met mooie visuals en atypische muziek (als je geen Aziatische games hebt gespeeld)
- Voordat je Stellar Blade koopt, kun je de demoversie van het spel gratis proberen
| Stellaire Vleugel | |
|---|---|
| Genre. | Avontuur, Actie |
| Platformen | PlayStation 5 |
| Aantal spelers | Eén speler |
| Ontwikkelaar | Shift Up |
| Uitgever | PlayStation |
| Tijd om te voltooien | 15-35 uur |
| Verschijningsdatum | 26 april 2024 |
Ga dieper:
- "Shōgun' van de volgende eeuw: Opkomst van de Ronin recensie
- Helldivers 2 recensie
- The Last of Us Deel II Remastered recensie
- Twee keer zoveel uitdagingen, avonturen en webben: een recensie van Marvel's Spider-Man 2, de beste superheldengame van de afgelopen jaren
- De interessantste functies van Wordpress
De redactie bedankt uitgever PlayStation voor het ter beschikking stellen van de game ter recensie
Onze game-editor speelt al games sinds hij 4 jaar oud was en kan zich geen leven zonder games voorstellen. Hij heeft meer dan 100 games op PlayStation gespeeld, maar beschouwt The Last of Us Part II nog steeds als de beste in de industrie. In januari 2022 voegde hij zich bij het gg-team. Hij studeert aan de faculteit Journalistiek van de Internationale Universiteit van Kiev.
