De allure van waanzin: Senua's Saga: Hellblade II recensie

Het zijn het verhaal, de sfeer, de beelden en de audio die de meeste emoties oproepen. De heldin voelt zich volwassener. Ze is klaar om de strijd aan te gaan met de demonen binnen en buiten haar. En de verpakking van het 10e-eeuwse IJsland met realistische graphics en binauraal 3D-geluid is niets dan bewonderenswaardig. Het enige is dat de gameplay eigenlijk op hetzelfde niveau is gebleven als in 2017, maar verder is Hellblade II een game die ik graag wil aanraden.

Senua's Saga: Hellblade II is het langverwachte vervolg op Hellblade: Senua's Sacrifice van Ninja Theory. In het verleden hebben we de eerste Hellblade gemarkeerd als een spel dat je aandacht waard is. Dus de gg-redactie kon het vervolg niet aan zich voorbij laten gaan en kreeg Senua's Saga: Hellblade II voor een recensie.

Synopsis.

Senua begint opnieuw aan een barre overlevingstocht door de mythes en verschrikkingen van het IJsland uit het Viking-tijdperk. Deze keer wil ze niet haar geliefde terugbrengen uit de wereld van de doden, maar de inwoners van IJsland redden van de slavernij door de slavenhandelaren te vernietigen. Tegelijkertijd gaat Senua de strijd aan met de duisternis van binnen en buiten. De psychose van de heldin is niet verdwenen. Ze ziet dingen die anderen niet zien, hoort stemmen en heeft unieke overtuigingen over de wereld om haar heen. Dit alles zorgt voor een verhaal dat een tijdje in je hoofd blijft hangen en je niet meer loslaat.

4 redenen om Senua's Saga: Hellblade II te kopen

• Je bent dol op de eerste Hellblade-game
• Filmische landschappen gemaakt van echte locaties in IJsland
• De mogelijkheid om ledematen van vijanden af te hakken met een zwaard
• Sfeervol 3D-geluid dat je 's nachts de stuipen op het lijf jaagt

1 reden om Senua's Saga: Hellblade II niet te kopen

• De gameplay van de eerste Hellblade beviel je echt niet. Je hoeft geen grote veranderingen te verwachten in het vervolg

Snelle overgang:

• Wat we hebben geleerd na het uitspelen van Senua's Saga: Hellblade II
• Korte inhoud: een baken van hoop vecht voor vrijheid
• Gameplay: geen grote veranderingen
• Systeemvereisten voor Senua's Saga: Hellblade II
• De bezienswaardigheden en geluiden van het IJsland uit het Viking-tijdperk
• Hoe we Senua's Saga: Hellblade II zullen herinneren
• Vijf dingen die je moet weten over Senua's Saga: Hellblade II

Wat we hebben geleerd na het uitspelen van Senua's Saga: Hellblade II

Ninja Theory besloot het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar gewoon alles wat in het eerste deel zat meerdere keren te verbeteren. Het verhaal is beter geworden, omdat het niveau van waanzin is gedaald, wat goed is voor de game. Hoe vreemd het ook klinkt als je het project in de Scandinavische mythologie bespreekt, het spel wordt als meer geaard en realistisch ervaren. Ik weet niet of ik überhaupt iets moet zeggen over de visuele en audiocomponenten. Ik zou alleen iedereen van de studio de hand willen schudden voor wat ze op deze vlakken hebben gedaan. Ik zou echter wel meer veranderingen in de gameplay willen zien. De gevechten zijn beter geworden, maar het zijn er maar heel weinig. De puzzels zijn niet slechter dan het eerste deel, maar in 4 jaar hadden ze met iets interessanters kunnen komen.

Ninja Theory blijft een studio die erg goed is in sfeer, maar gameplay is de achilleshiel. Desondanks heb ik veel positieve emoties overgehouden aan het spel en wil ik het anderen aanraden. Ja, Senua's Saga: Hellblade II wordt meer gezien als een "zacht" vervolg, maar dat maakt het spel niet slechter. En ik ga deze reis door IJsland zeker voor de tweede keer maken als de game uitkomt op PlayStation 5. Daar komt de game toch ook uit?

De plot: een baken van hoop vecht voor vrijheid

Na de gebeurtenissen in het eerste deel is Senua erg veranderd. Ze is niet langer het meisje dat de demonen in haar hoofd niet kon temmen. Nu accepteert ze haar psychologische toestand niet als een vloek, maar als een bondgenoot in de strijd. Vanaf nu is ze een krijger die een leider wordt in de strijd voor de bevrijding van de geknechte mensen.

Deze keer bevinden spelers zich in het 10e-eeuwse IJsland. Het begint allemaal met het meisje en andere mensen die per boot worden vervoerd door slaveneigenaren, maar volgens alle canons van het genre was er die dag een zware storm op zee, Senua ontsnapt en we zijn in voor een 8 uur durend avontuur vol verrassingen.

Ik wil niet veel vertellen over het plot, omdat het spel niet groot is en elk detail een serieuze spoiler kan zijn. Ik wil echter wel opmerken dat ik het plot van het tweede deel leuker vond dan Hellblade 2017.

De game laat duidelijk de ontwikkeling van Senua zien. Na verloop van tijd beseft de heldin dat ze tot meer in staat is, dat ze de mensen kan leiden omdat ze in haar geloven. Senua geeft mensen de kans om bepaalde dingen van een andere kant te bekijken. En wanneer iedereen altijd heeft gedacht dat er iets onmogelijks is in deze wereld, verschijnt er een "baken van hoop" aan de horizon dat het tegendeel bewijst.

Als Oekraïner was het voor mij nog interessanter om naar het verhaal te kijken, want wie anders dan wij weten wat het is om voor onze eigen vrijheid te vechten. Iedereen zegt dat het onmogelijk is, maar je doet het toch. Je denkt voortdurend na over wat je op het scherm ziet. Soms maakt dit herinneringen los die diepe wonden in je leven hebben achtergelaten, maar Hellblade II en de strijd van Senua en haar team laten je zien dat je na alles wat je hebt meegemaakt, niet kunt opgeven. Je moet je zwaard pakken en ten strijde trekken. De strijd aangaan met je eigen demonen, de strijd aangaan met een echte vijand die alleen chaos en dood brengt. Maar dit is de enige manier om tirannie te vernietigen.

Speciale aandacht verdient het thema psychose, dat in de hele Hellblade-serie terugkomt. Ninja Theory heeft samengewerkt met professoren en mensen die een psychose hebben meegemaakt om aan de hand van het voorbeeld van het hoofdpersonage te laten zien wat zulke mensen voelen. En dit onderwerp is, vooral na 2022, ontzettend belangrijk omdat het aantal mensen met psychische aandoeningen door de oorlog helaas aanzienlijk is toegenomen, en zulke mensen hebben hulp en ondersteuning nodig. Senua's Saga: Hellblade II lijkt dus te proberen de boodschap over te brengen dat zulke mensen nooit vergeten mogen worden.

Het verhaal van Senua's Saga: Hellblade II blijft een tijdje in je hoofd zitten. Het plot profiteerde van het feit dat er veel minder waanzin was. Het is niet helemaal verdwenen, maar dient als een element dat je helpt je in te leven in deze gebeurtenissen. Na het spelen van de game ben je er opnieuw van overtuigd dat de wereld altijd wreed is geweest, maar dat het belangrijk is om in deze duisternis naar lichtstralen te zoeken en te vechten. Het is een reis die je aan het denken zet over bepaalde dingen in dit leven, want we vechten ook constant tegen onze twijfels, angsten en demonen.

Gameplay: geen grote veranderingen

De eerste Hellblade is voorwaardelijk verdeeld in twee fases: het oplossen van puzzels en gevechten met vijanden. Weet je in welke fases Hellblade II is onderverdeeld? Dat klopt, het oplossen van puzzels en het vechten met vijanden.

Laten we beginnen met de puzzels. Sommige zijn overgenomen uit de game van 2017. We hebben bijvoorbeeld een tekening die uit drie delen bestaat. Alle drie de delen moeten op een kleine locatie worden gevonden om een doorgang te openen. Er zijn echter ook interessantere puzzels waarbij je bijvoorbeeld met de ruimte moet "spelen".

Ik kan me echter geen enkele puzzel herinneren die me verdoofd heeft. Ze zijn allemaal heel snel opgelost. Als je het eerste deel hebt gespeeld, zul je geen problemen hebben met dit aspect.

En het spel probeert van tijd tot tijd afwisseling toe te voegen, maar ik zou er graag meer van zien. De puzzels zijn niet verschrikkelijk, maar ze veroorzaken ook geen wow-effect (behalve in zeldzame gevallen). Ze zijn gewoon oké en ik weet niet wat ik er nog aan toe moet voegen.

Filmische gevechten

Het gevechtssysteem heeft minimale veranderingen ondergaan. Elk gevecht is een arena die je pas kunt verlaten als je alle vijanden hebt verslagen. Er zijn verschillende soorten vijanden: een krijger met een zwaard, een krijger met een schild, een krijger met een bijl die hij naar je toe gooit, en nog wat andere, maar ik wil ze niet allemaal verklappen. Om ze te bestrijden heeft Senua alleen een zwaard, dat normale en sterke aanvallen kan uitvoeren en klappen kan blokkeren. De heldin heeft ook een "concentratie"-lading. Hiermee kun je de tijd bevriezen om de vijand ongehinderd te doden. Dit kun je het beste gebruiken tegen grote vijanden die vaak geraakt moeten worden, of tegen vijanden die je constant raken en waarbij je niet eens in de buurt kunt komen. Tot slot is het de moeite waard om het ontwijken te noemen, want sommige vijandelijke aanvallen worden rood gemarkeerd en op dat moment moet je snel ontwijken en dan aanvallen.

En hoewel er altijd meerdere vijanden in de arena zijn, komen ze maar één voor één tevoorschijn. Je kunt je dus concentreren op één vijand en je geen zorgen maken dat iemand zich klaarmaakt om een bijl in je ribben te slaan.

De gevechten zelf zijn filmischer geworden. Er gebeurt vaak iets op de achtergrond, zodat het niet aanvoelt als een lege kamer met een heleboel vijanden erin. Ik herinner me het moment waarop Senua bijna een vijand doodde in een arena, en op dat moment rende er al een andere vijand op haar af, en zij pakte het lichaam van de eerste en gooide het naar de tweede, en door traagheid doodde hij zijn kameraad. Dergelijke scènes begeleiden de speler bijna constant, wat de dynamiek ten goede komt.

De animaties van de moorden dragen ook bij aan het filmische gevoel. Aan het einde worden ze natuurlijk herhaald, maar er is een verscheidenheid aan. Senua doodt iemand door hem in de rug te steken, te onthoofden of gewoon in de nek te steken, en waarom ook niet? De auteurs hebben 69 dagen besteed aan het filmen van de vechtscènes. Ter vergelijking: de ontwikkelaars spendeerden slechts 2 dagen aan het maken van Hellblade 1, en dit verschil is al merkbaar in het eerste gevecht.

Bovendien voelt elke slag van Senua's zwaard goed aan. Je valt echt aan met een zwaard, niet met een stok. Je kunt je vijanden dus niet zomaar "slaan". Terwijl je met dat zwaard zwaait, vooral als het een sterke aanval is, zul je twee keer geraakt worden.

De combat is dus zeker verbeterd, maar nogmaals, als je het eerste deel hebt gespeeld, ken je de basis al. Als je van dit aspect slechts kleine veranderingen verwacht, zul je blij zijn met de oplossingen van Ninja Theory, maar als je wilde spugen van de gevechten van Hellblade, zul je moeten wachten op de volgende game: Senua's Sacrifice, ik heb slecht nieuws voor je.

Persoonlijk heb ik genoten van de gevechten, maar er is één ding. Ik wilde meer gevechten. Het zou beter zijn om één of twee puzzels te schrappen, maar je wel meer zwaaien met het zwaard te geven. Soms kom je in de stemming, wil je meer en meer, en dat is het dan, het gevecht is voorbij en het volgende kan over 30 minuten op je wachten.

Wat is er nog meer?

De game draait niet alleen om vechten en puzzels oplossen. De pijlers die we kennen uit het eerste deel van het spel, die de wereld van het spel beter onthullen, zijn niet verdwenen. We hebben ook interessante spelsituaties toegevoegd, waarin je je bijvoorbeeld moet verstoppen voor vijanden of heel snel beslissingen moet nemen in actiescènes. Nogmaals, ik zou hier graag meer van zien, maar het is beter dan niets.

De gameplay van Senua's Saga: Hellblade II is de zwakste schakel in het spel. De auteurs hebben het gevechtssysteem verbeterd, een paar atypische situaties toegevoegd, maar verder is het hetzelfde als Hellblade: Senua's Sacrifice. Hoewel ik het persoonlijk wel interessant vond om te spelen, want meestal is het verhaal het belangrijkste voor mij in een spel, dus ik kan wel van "wandelsimulators" houden, en hier laten ze je zelfs vechten en rennen. Ik begrijp dat Ninja Theory zich meer richt op het verhaal, en daarom hou ik van deze studio, maar zodra het meer aandacht gaat besteden aan de gameplay, zullen de games direct meerdere malen in kwaliteit toenemen.

Systeemeisen voor Senua's Saga: Hellblade II

Ik heb Senua's Saga: Hellblade II gespeeld op een Lenovo IdeaPad Gaming 3 gaming laptop (NVIDIA GeForce GTX 1650 + AMD Ryzen 5 4800H). De minimale systeemvereisten zijn een GTX 1070 grafische kaart en een Ryzen 5 2600 processor, maar als je pc niet aan de aanbevolen vereisten voldoet, kun je Hellblade II beter niet kopen. Alles onder de aanbevolen waarden zal niet meer dan 40 fps kunnen leveren, en soms zal de frameteller zelfs nog lagere waarden laten zien. Toen kon ik Hellblade II spelen op een PC met RTX 3080 en Ryzen 5 5600X, die voldoet aan de aanbevolen vereisten, en het verschil is als hemel en aarde. Toen kreeg ik stabiele fps en een gaaf beeld.

Ik moet ook opmerken dat ik de hele 8 uur geen enkele bug ben tegengekomen, zelfs geen visuele, en het spel is nooit gecrasht.

Systeemvereisten voor Senua's Saga: Hellblade II

De bezienswaardigheden en geluiden van het IJsland uit het Vikingtijdperk

Senua's Saga: Hellblade II is de mooiste game die ik in 2024 heb gezien. Het voelt meer als een film dan als een game. Dit detailniveau is moeilijk te vinden. Ik ben ook onder de indruk van het feit dat de game zich in IJsland afspeelt. We weten allemaal hoe mooi deze regio is. En de ontwikkelaars hebben IJsland niet zomaar overgetekend in de game. Ze hebben echte locaties gedigitaliseerd voor Hellblade II. Ik zit dus al te wachten op een video als "Hellblade II vs real Iceland".

De aandacht voor kleine details, de verschillende locaties, de animatie van de personages, vooral hun gezichten, en de filmische graphics doen hun werk, dus het is onmogelijk om het te beschrijven. Je moet het oppakken, draaien en met je eigen ogen zien.

Een van de beste geluidswerken in de industrie

En hoewel we steeds vaker realistische graphics zien, kunnen er maar een paar op tegen de geluidskwaliteit van Ninja Theory. De auteurs maken, net als in het eerste deel, gebruik van binauraal geluid. Eenvoudig gezegd is dit een geluidsopnamemethode waarbij twee microfoons worden gebruikt die op dezelfde manier zijn geplaatst als menselijke oren. Hierdoor kun je een surround sound effect creëren waarbij je precies kunt horen waar het geluid vandaan komt - links, rechts, voor of achter. Als je met een hoofdtelefoon naar een binaurale opname luistert, heb je het gevoel dat je je in de scène bevindt waar de actie plaatsvindt. Hellblade II is dus een must-have game als je een koptelefoon draagt.

Het effect van binauraal geluid is vooral merkbaar wanneer de gebeurtenissen worden ingesproken door de stemmen in Senua's hoofd. Het is alsof ze al in je hoofd zitten.

Ik wil ook het acteerwerk prijzen, ze speelden allemaal erg goed. En de soundtrack is een speciale traktatie. Ik wou dat ze zo snel mogelijk een digitaal album uitbrachten, want ik zal er heel lang op repeat naar luisteren. Ik vond de nummers tijdens de gevechten het leukst. Ze zijn zo stuwend dat je klaar bent om in IJsland in te breken, een zwaard te pakken en een groep Vikingen te verslaan op deze Scandinavische motieven. Bravo, Ninja Theory!

Zo zullen we ons Senua's Saga: Hellblade II herinneren

Senua's Saga: Hellblade II zal worden herinnerd als een kort maar intens avontuur dat in je hoofd blijft zitten en niet wegvliegt na de aftiteling. Ninja Theory is erin geslaagd om de sfeer van het oude IJsland na te bootsen en aangezien er niet veel games in deze setting zijn, valt Hellblade II op tussen andere projecten. Tegelijkertijd heeft de studio opnieuw het belangrijke onderwerp van geestesziekten aangesneden, wat tegenwoordig erg belangrijk is.

Het plot in het vervolg is beter, en dan heb ik het nog niet eens over de graphics en het geluid. Ik wou alleen dat ik meer veranderingen in de gameplay zag, dan zou Senua's reis de moeite waard zijn. Maar dan nog is Senua's Saga: Hellblade II een van de beste games van dit voorjaar, en het is zeker niet te missen voor degenen die het eerste deel leuk vonden.

Vijf dingen die je moet weten over Senua's Saga: Hellblade II

• Senua's Saga: Hellblade II is een actie-avonturenspel dat een direct vervolg is op Hellblade: Senua's Sacrifice uit 2017.
• De auteurs laten het lijden van mensen met psychoses zien, wat niet vaak voorkomt in games.
• Het spel trekt vooral aan door de sfeer, de weergave van psychose, de visuals en het binaurale geluid
• De gameplay van de game is bijna op hetzelfde niveau gebleven als in het eerste deel
• De game is vanaf de eerste dag beschikbaar op Game Pass (PC+Xbox), dus je kunt het Ninja Theory-project gratis uitproberen en je zult er niets aan verliezen.

Ga dieper:

• Een scherp mes met steile heupen: Stellar Blade review, actiegame voor Playstation 5
• Harold Halibut recensie: een retro-futuristisch verhaal in stop-motion stijl
• Ereban: Shadow Legacy review - de kunst van het steken in de rug
• "Shōgun' van de volgende eeuw: Opkomst van de Ronin recensie
• Een middeleeuwse detective met een visuele stijl geïnspireerd op 16e-eeuwse illustraties: Pentiment recensie